Medytacja transcendentalna (TM)
Występuje w wielu odmianach. Jej podstawą jest odpowiedni sposób oddychania, od-izolowanie się od bodźców zewnętrznych, „wygaszenie” aktywności mózgu poprzez wyeliminowanie zbędnych myśli, czasem również powtarzanie mantr. Praktykuje się ją zwykle dwa razy dziennie po 20 minut. Medytacja uważności (Mindfullness Meditation – MM). Można ją porównać do skanowania swojego ciała oraz bodźców, które ono odbiera. Medytujący koncentruje uwagę na odczuciach swojego ciała w kontakcie z podłożem, temperaturą, dźwiękami z otoczenia, a także myślami. Kluczowe jest samo obserwowanie, bez nazywania i oceniania tych doświadczeń.
Vipassana
Słowo to oznacza „widzieć rzeczy takimi, jakimi są”. Jest to licząca 2500 lat technika medytacyjna, z której wywodzi się również medytacja uważności. W vipassanie podobnie jak w MM podstawą jest samoobserwacja, usuwanie mentalnych zanieczyszczeń i dążenie do osiągnięcia równowagi umysłu. Zawiera odniesienia do buddyzmu.
Zazen
Technika medytacyjna wywodząca się z zen – sztuki kontemplacji pustki. Jej podstawą jest kontrola oddechu i długotrwałe pozostawanie w jednej pozycji. Umysł ma rejestrować wszystkie bodź-ce, jednak nie reagować na nie. „Powinno się słyszeć odgłos spadającego piórka i jednocześnie nie dać się rozproszyć nawet wystrzałem armatnim” – twierdzili japońscy mistrzowie zen.