Najnowsze wyniki badań nad niedźwiedziami ogłosili niedawno naukowcy skupieni wokół Charlotte Lindvist z University at Buffalo. Wcześniejsze badania wykazały, że niedźwiedzie białe i bure mają wspólnego protoplastę (patrz:
Odpowiedzi na pytanie, kiedy oba niedźwiedzie poszły swoimi drogami, dostarczyła najnowsza analiza kości szczęki, znalezionej na norweskiej wyspie, na której przeleżała ona od 110 do 130 tys. lat. Wielkość i kształt kości szczękowej i zębów wskazują na to, że są to szczątki niedźwiedzia polarnego, co więcej, są to najstarsze szczątki tego zwierzęcia, jakimi dysponują obecnie badacze. Naukowcy zrekonstruowali genom mitochondrialny niedźwiedzia, a następnie porównali go z DNA sześciu innych gatunków, m. in. współczesnych niedźwiedzi polarnych i brunatnych. Na podstawie analizy badacze potwierdzili bliski związek niedźwiedzi polarnych z brunatnymi misiami, zamieszkującymi Alaskę, oraz wywnioskowali, że do zróżnicowania dwóch gatunków doszło 150 tys. lat temu.
Niedźwiedź polarny jest więc gatunkiem stosunkowo młodym, który rozwijał się niezwykle szybko, dostosowując się do nowych terenów i źródeł pożywienia, a także adaptując się do zmian klimatycznych przed ostatnim okresem międzylodowcowym. Według ekspertów niedźwiedź ten był zmuszony przetrwać o wiele silniejsze ocieplenie klimatu, niż to, jakie obserwujemy współcześnie. Istnieją więc nadzieje, że poprzednie doświadczenia tego gatunku pomogą niedźwiedziom przetrwać kolejny ciężki okres.
Obecnie DNA mitochondrialne niedźwiedzi polarnych jest najstarszym z zsekwencjonowanych dotychczas mtDNA ssaków. Szczegóły badania zostały opublikowane w magazynie PNAS. jsl
źródło: live.psu.edu