Oręż ma bowiem około 2,3 metra długości i spoczywał w grobowcu sprzed ponad 1600 lat. Zdaniem archeologów jednym z jego zadań mogła być ochrona zmarłego przed złymi duchami. Ten artefakt grobowy był więc swego rodzaju amuletem mającym zapewniać bezpieczeństwo w życiu po śmierci.
Czytaj też: Ewolucja i jej niezbadane wyroki. Wiemy, jak neandertalczycy odczuwali zapachy
Na czele zespołu zajmującego się tą sprawą stanął Riku Murase z Nara City Archaeological Research Center. Przełom w poszukiwaniach nastąpił w czasie wykopalisk prowadzonych w obrębie kurhanu Tomio Maruyamy. Wydarzenia te miały miejsce w listopadzie ubiegłego roku, podczas gdy sam grobowiec powstał w okolicach IV wieku.
Jak się okazuje, to miecz typu dakō, charakteryzujący się obecnością pofałdowanego ostrza. Już wcześniej znajdowano je w innych grobowcach zlokalizowanych w kraju kwitnącej wiśni, lecz ten wyróżnia się znacznie większymi rozmiarami. Same kurhany, określane przez Japończyków mianem kofun, są tam stosunkowo powszechne. Szczególnie w prefekturze Nara znajdującej się na wyspie Honsiu.
Znalezisko w postaci miecza i lustra pochodzi z okolic IV wieku
W całym kraju takich grobowców może być natomiast łącznie aż 160 tysięcy. Najmniejsze mają 15 metrów średnicy, ale niektóre okazują się nawet kilkukrotnie większe. W przypadku kurhanu Tomio Maruyamy mówimy o około 100-metrowej średnicy i wysokości dochodzącej do 10 metrów. Niestety nie udało się znaleźć ludzkich szczątków, choć istnieją podejrzenia, że kofun mógł być poświęcony osobie związane z cesarską rodziną Yamato.
Poza mieczem, któremu poświęcamy najwięcej uwagi, w grobowcu znalazło się także miejsce dla lustra z brązu. Ma ono 60 centymetrów długości, 30 centymetrów szerokości i kształtem przypomina tarczę. W tym przypadku w grę również miała najprawdopodobniej wchodzić funkcja ochronna przed złymi duchami.
Czytaj też: Piramidy początkowo wyglądały inaczej. Oto ich wizualizacja
Przy okazji dowiadujemy się więc, jak wyglądały japońskie wierzenia związane z życiem pozagrobowym. Te wydają się stosunkowo uniwersalne w skali całego świata, ponieważ na różnych kontynentach stosowano swego czasu artefakty mające pomagać zmarłym w funkcjonowaniu po śmierci.