Badacze z Wydziału Archeologii Uniwersytetu Oksfordzkiego opublikowali w czasopiśmie The Holocene wyniki badań nad ogromnymi znakami z terenu Arabii Saudyjskiej i południowego Iraku. Są to monumentalnych rozmiarów struktury łowieckie, tzw. „latawce”, których długość może sięgać kilometra.
Nazwa wywodzi się z tego, że znaki z lotu ptaka mają kształt latawców – w ten sposób pierwsi piloci samolotów przelatujący nad pustyniami tak je określali. Są to struktury służące do zapędzania zwierzyny w tzw. kozi róg. Kiedy, przykładowo, gazela wbiegła do środka takiego „latawca”, to już praktycznie nie miała drogi ucieczki.
Naukowcy z Oksfordu odkryli ponad 350 takich struktur łowieckich na terenie pustyni Wielki Nefud w Arabii Saudyjskiej oraz w południowym Iraku. Większość z nich nie była nigdy wcześniej znana, a znaki z Iraku są pierwszymi odkrytymi w tym kraju. Podobne struktury już wcześniej znaleziono w Syrii i Jordanii, ale jeszcze nikt nie badał terenów położonych bardziej na południe.
Wielkie znaki na pustyni. Ślady po prehistorycznych myśliwych
Ciekawym jest to, że badacze nie musieli wcale jechać do Arabii Saudyjskiej, aby szukać znaków w terenie. Odkryli je przeglądając dostępne zdjęcia satelitarne w dużej rozdzielczości. Większość wyników zaprezentowanych w The Holocen opiera się na tym źródle.
Odkrycie struktur łowieckich na obszarze, który dzisiaj jest pustynią, otwiera drogę dla wielu pytań. Jaka społeczność je zbudowała? Jak była w stanie przetrwać w tak trudnych warunkach i w jaki sposób budowała monumentalne znaki?
Prawdopodobnie “latawce” powstały w bardziej wilgotnym okresie klimatycznym, około 9000-4000 tys. lat temu. Z późnych czasów brak jest jakichkolwiek śladów działalności ludzkiej, zatem najpewniej struktury łowieckie utraciły na znaczeniu wskutek zmian klimatycznych, procesów pustynnienia i migracji zwierzyny.