Obserwator nieba przyzwyczajony do północnego nieboskłonu z pewnością zwróci uwagę na obiekty, które nie mają swoich odpowiedników na północy. Mowa tutaj oczywiście o widocznych gołym okiem dwóch galaktykach karłowatych krążących wokół naszej galaktyki, Drogi Mlecznej, czyli o Małym Obłoku Magellana i Wielkim Obłoku Magellana.
Na szczęście żyjemy w świecie, w którym nie musimy jechać na półkulę południową, aby zobaczyć owe galaktyki na własne oczy. Mamy wszak do dyspozycji teleskopy naziemne oraz kosmiczne, w tym absolutnie flagowy Kosmiczny Teleskop Hubble’a oraz Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Pierwszy z nich właśnie wykonał fenomenalne zdjęcie Małego Obłoku Magellana. Tylu szczegółów gołym okiem co na tym zdjęciu, nie da się po prostu zobaczyć.
Oto Mały Obłok Magellana na nowym zdjęciu
Widoczna na zdjęciu galaktyka znajduje się około 200 000 lat świetlnych od Ziemi w kierunku gwiazdozbioru Tukana. Jej średnica to zaledwie około 7000 lat świetlnych. W porównaniu do Drogi Mlecznej, której dysk ma ponad 100 000 lat świetlnych, jest to faktycznie galaktyka karłowata. O ile nasza galaktyka składa się z 200-400 miliardów gwiazd, o tyle Mały Obłok Magellana ma ich „zaledwie” około kilkuset milionów, a więc tysiąc razy mniej.
Czytaj także: Potężna eksplozja w Małym Obłoku Magellana intryguje naukowców
Nie zmienia to faktu, że wciąż mówimy w tym przypadku o prawdziwej galaktyce, która wprost roi się od gwiazd. Poniższe zdjęcie wykonane za pomocą kamery Wide Field Camera 3 zainstalowanej na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przedstawia centralny region galaktyki usiany wprost masywnymi gwiazdami, które podświetlają wypełniające przestrzeń międzygwiezdną obłoki kosmicznego pyłu.
Aby stworzyć takie zdjęcie, naukowcy musieli wykorzystać zwierciadło Hubble’a o średnicy 240 centymetrów, kamerę WFC3 oraz cztery różne filtry, które skupiały się na rejestrowaniu promieniowania w czterech różnych pasmach promieniowania. W ten sposób naukowcy uzyskali zdjęcie obłoków pyłu oraz gwiazd tworzących centrum galaktyki.
Czytaj także: Pobliska galaktyka karłowata okazała się dwiema galaktykami. Dlaczego tego nie widzieliśmy wcześniej?
Warto zwrócić uwagę także na zdjęcie przedstawiające centralny fragment masywnej gromady otwartej skatalogowanej pod numerem NGC 346 i składającej się głównie z młodych gwiazd. Znajduje się ona 210 000 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę rzędu 200 lat świetlnych. Większość widocznych tu gwiazd ma zaledwie kilka milionów lat. Badacze wskazują, że nowo powstające gwiazdy emitują silny wiatr, który odpycha od nich pył i gaz, które z kolei ulegają sprężeniu i tworzą lokalne zagęszczenia gazu i pyłu. Z czasem owe zagęszczenia ulegają kolapsowi i prowadzą do powstania nowych gwiazd.