Robi się z nich użytek w kuchni, ale też są całkiem przydatne w laboratoriach. Komórkami drożdży łatwo manipulować. Choćby, żeby zobaczyć, czy różne komórki starzeją się w tym samym tempie i z tych samych powodów.
W połowie przypadków za proces odpowiadał pogarszający się z czasem stan ultraelementu jądra komórkowego zwanego jąderkiem (ang. nucleolus) odpowiedzialnym za syntezę RNA, głównie rRNA. Dostrzeżono to posługując się techniką badania mikroprzepływów (mikrofluidyka) i modelownaia komputerowego.
Pozostałe komórki starzały się z powodu błędnego działania komórkowych elektrowni, czyli mitochondriów. Komórki na początku życia mogą wybrać dwie drogi, jądrową albo mitochondrialną. I zgodnie z tym będą się starzeć aż obumrą, wyjaśniają badacze w informacji prasowej.
– Żeby zrozumieć w jaki sposób komórka decyduje o wyborze drogi życia, zidentyfikowaliśmy odpowiadające za to procesy molekularne i wiążące je elementy. Otrzymaliśmy coś na wzór molekularnego obwodu elektrycznego kontrolującego proces starzenia się komórki, zupełnie jak analogowe obwody urządzeń trzymanych w domu – wyjaśnił prof. Nan Hao, ekspert od biologii molekularnej na UCSD.
Gdy w laboratorium w Kalifornii stworzono wirtualny plan tego obwodu elektrycznego regulującego starzenie się, naukowcy odkryli, że mogą „optymalizować” ten biologiczny proces posługując się komputerem, przeprogramowując ów obwód i stojące za nim DNA. Stworzyli trzecią, znacznie dłuższą drogę starzenia się komórki drożdży i mają teraz nadzieję, że ludzkie zachowają się podobnie.
– Ta (trzecia ścieżka – red.) w naturze nie istniała, ale skoro już umiemy ją kontrolować, możemy sami sobie ją projektować według potrzeb – prof. Hao przekonywał w CNN. Dodał, że ich badanie daje możliwość na „racjonalne zaprojektowanie farmaceutycznej albo genowej terapii mogącej przeprogramować komórki człowieka w celu opóźniania starzenia się i wydłużania życia ludzkiego”.
W planach jest testowanie odkrycia na czymś bardziej skomplikowanym od drożdży, a ostatecznie na ludziach. Dotychczasowe badania zespołu prof. Hao opublikowano 17 lipca w czasopiśmie Science.