Jak podkreśla Rowan Martindale, choć można byłoby się spodziewać dużych ilości pirytu w łupkach, to rzeczywistość okazała się zgoła odmienna. Nawet te skamieniałości, które wydawały się złote, okazywały się minerałami fosforanowymi z żółtym kalcytem.
Czytaj też: Wielki Kanion Kolorado wreszcie bez tajemnic i niewiadomych. Te skały dostały nowe imię
O szczegółowych ustaleniach w tej sprawie badacze piszą na łamach Earth Science Reviews. Objęte analizami skamieniałości mają co najmniej 183 miliony lat i obejmują rzadko spotykane organizmy pozbawione wewnętrznego szkieletu, czyli mięczaki. Próbując lepiej zrozumieć to, w jakich warunkach powstały takie skamieniałości, naukowcy korzystali z dobrodziejstw skaningowego mikroskopu elektronowego. Ten służył im do poznawania składu chemicznego analizowanych obiektów.
Szybko wyszło na jaw, że skamieniałości, jakie członkowie zespołu badawczego dostali w swoje ręce, składały się głównie z minerałów fosforanowych. Było tak nawet w sytuacjach, w których otaczająca je czarna skała zawierała liczne skupiska kryształów pirytu. Te ostatnie określa się mianem framboidów pirytowych, wyglądem przypominających nieco maliny.
Skamieniałości znalezione na terenie formacji Posidonia mają nawet 183 miliony lat i stanowią cenne źródło informacji na temat ówczesnych organizmów
Wiedza o tym, że piryt i fosforan znajdują się w skamieniałościach sprzed milionów lat dostarcza wielu informacji na temat warunków, w jakich one pozostawały przez cały ten czas. Piryt powstaje bowiem w środowiskach pozbawionych tlenu, lecz minerały fosforanowe potrzebują tlenu. Beztlenowe okolice dna morskiego wydają się sensownym kandydatem w tej sprawie, ponieważ w takich warunkach brakowało na przykład drapieżników.
Z drugiej strony, nieco tlenu było potrzebne do zapoczątkowania reakcji chemicznych napędzających tworzenie się skamieniałości. Tlen i minerały fosforanowe mogły stanowić klucz do przekształcenia skamieniałości w materiały przypominające złoto.
Czytaj też: Najstarsze skały w Polsce odkryto dokładnie tutaj. To istna kraina lasów i wielkich kamieniołomów
Jeśli chodzi o miejsce prowadzenia poszukiwań, to główną atrakcję stanowiła Posidonia. Jest to wczesnojurajska formacja geologiczna południowo-zachodnich i północno-wschodnich Niemiec, północnej Szwajcarii, północno-zachodniej Austrii, południowego Luksemburga oraz Holandii. Poza pozbawionymi szkieletu wewnętrznego mięczakami jak do tej pory znajdowano tam również pozostałości ryb morskich czy gadów sprzed milionów lat.