Przedstawiciele Królewskiego Instytutu Technologicznego piszą o swoich dokonaniach na łamach Journal of Geodesy. Arenę ich działań stanowiła północ Starego Kontynentu, gdzie masa lądu stopniowo podnosi się ponad poziom morza. Aby dokładnie ocenić skalę tego zjawiska członkowie zespołu badawczego wykorzystali dokładniejszą od dotychczas stosowanych metodę pomiaru.
Czytaj też: Pustynna burza nad dawnym jeziorem. Toksyczny pył niszczy życie w promieniu 800 km
Byli zarazem w stanie określić, w jaki sposób to powolne podnoszenie wpływa na przyciąganie grawitacyjne Ziemi. Tym sposobem udało im się dojść do bardzo interesujących wniosków. Jak wyjaśniają, masa lądu Półwyspu Fennoskandzkiego jest gęstsza niż do tej pory zakładano.
Wspomniany półwysep obejmuje swoim zasięgiem Szwecję, Norwegię, Finlandię oraz część Rosji. Aby zapewnić najdokładniejszy dotychczas wgląd w sytuację, autorzy najnowszych badań w tej sprawie połączyli ze sobą satelitarne zdalne wykrywanie, dane grawitacyjne z Ziemi, a także pozycjonowanie 3D z GPS i innych systemów satelitarnych.
W toku dokonanych ustaleń przekazali światu, iż gęstość górnego płaszcza wynosi około 3546 kilogramów na metr sześcienny. To wartość wyższa od szacowanej na podstawie wcześniejszych wysiłków. Poza tym dodali, że masa tamtejszego lądu podnosi się nawet o 1 centymetr rocznie.
Wykorzystując nowe metody badawcze naukowcy chcieli ocenić między innymi wzrost lądu na terenie Półwyspu Fennoskandzkiego oraz siłę tamtejszego przyciągania grawitacyjnego
Jak dodaje jeden z ekspertów zaangażowanych w nowe badania, od 60 lat naukowcy używali grawimetrów naziemnych do ustalania układu odniesienia grawitacji i badania czasowych zmian grawitacji wynikających z położenia lodowców. Z tego względu najnowszy rozdział badań był pod tym względem rewolucyjny i stanowił świeże podejście do tematu.
Czytaj też: Nieoczekiwane odkrycie na Pacyfiku zmienia spojrzenie na historię Ziemi
Jednym z osobnych wniosków wyciągniętych dzięki tym postępom jest to, że GGOS, czyli Globalny Geodezyjny System Obserwacyjny odgrywa wyjątkowo istotną rolę w badaniach nad funkcjonowaniem Ziemi czy zmianami w grawitacji. Tego typu ustalenia są istotne, ponieważ pozwalają dopracować narzędzia do badania geodynamiki naszej planety oraz zapewnić lepsze rozeznanie w sytuacji dotyczącej wzrostu poziomu mórz i oceanów czy też przewidywania klęsk żywiołowych.
