Wilki w Parku Narodowym Yellowstone zainfekowane pewnym popularnym pasożytem podejmują bardziej śmiałe decyzje niż wilki niezakażone. Oznacza to, że są one bardziej skłonne do opuszczenia swojej watahy lub zostanie jej przywódcą. Szczegóły opisano w czasopiśmie Communications Biology.
Czytaj też: Czarne wilki coraz powszechniejsze w Ameryce Północnej. Już wiadomo, dlaczego zmieniły kolor
Dr Connor Meyer, biolog z Uniwersytetu Montany w Missoula mówi:
To są dwie decyzje, które mogą naprawdę przynieść wilkom korzyści – lub mogą spowodować ich śmierć. Tak więc nowe odkrycia ujawniają potężną zdolność pasożyta do wpływania na los wilka.
Wilki na łasce pasożytów
Pasożyt, o którym mowa, to dobrze znany pierwotniak Toxoplasma gondii, który wywołuje u zwierząt toksoplazmozę, mogącą przenieść się na człowieka (zoonoza). Jest to pasożyt kosmopolityczny, występujący u ok. 200 gatunków ptaków i ssaków, choć żywicielem ostatecznym są kotowane, w których przewodzie pokarmowym są tworzone oocysty. Naukowcy już jakiś czas temu udowodnili, że T. gondii zmienia zachowania zwierząt w różny sposób. Zakażone myszy mogą przestać bać się kotów, przez co łatwiej mogą zostać zjedzone.
Badania uczonych z Uniwersytetu Montany, przeprowadzone na wilkach z Parku Narodowego Yellowstone, wykazały, że T. gondii zaraża wiele wilków szarych (Canis lupus). Ale czy w jakiś sposób zmienia ich zachowania, nie było jasne. Aż do teraz. Przeanalizowano dane z ok. 26 lat dotyczące 229 wilków z rezerwatu (próbki krwi i obserwacje zachowań zwierząt).
Badanie krwi wilków na obecność przeciwciał przeciwko pasożytom T. gondii ujawniło, które zwierzęta były zakażone. Badacze odnotowali również, które wilki opuściły swoją watahę lub zostały ich przywódcami.
Dr Connor Meyer wyjaśnia:
Opuszczenie stada lub zostanie przywódcą grupy to ruchy o wysoką stawkę. Wilki bez stada są bardziej narażone na głód, ponieważ polowanie jest trudniejsze. A żeby zostać przywódcą watahy, wilki mogą być zmuszone do walki z innymi członkami stada.
Wnioski okazały się zaskakujące. Zarażone wilki były 11 razy bardziej skłonne do opuszczenia watahy niż niezarażone. To jednak nie wszystko – zwierzęta, w krwi których znaleziono T. gondii miały ok. 46 razy większą szansę na zostanie przywódcami watahy. Ustalenia te pasują do zdolności T. gondii do zwiększania śmiałości u wielu innych zwierząt. Badania wypełniają kluczową lukę wiedzy o toksoplazmozie, gdyż zostały przeprowadzone w warunkach polowych, a nie laboratorium.
Czytaj też: Wilki znowu zaskakują. Przez lata nie mieliśmy pojęcia, że są do tego zdolne
Śmiałość zarażonych wilków może tworzyć pętlę sprzężenia zwrotnego. Stwierdzono, że pumy z Yellowstone (Puma concolor) również przenoszą T. gondii. Ponadto, wskaźniki zakażenia wilków były najwyższe, gdy ich zasięg obejmował obszary z dużą ilością pum. Zakażeni przywódcy wilków mogą być bardziej skłonni do wprowadzania członków stada w bardziej ryzykowne sytuacje, w tym zbliżanie się do terytoriów pum. To z kolei może zwiększyć szansę zarażenia się innych wilków.
Naukowcy nie wiedzą jeszcze, czy zakażenie wilka pasożytem sprawia, że stanie się lepszym przywódcą, niż byłby bez jego obecności, ale zamierzają to sprawdzić.