Great Pacific Garbage Patch (dosł. Wielka Pacyficzna Plama Śmieci) powstała w północnej części Oceanu Spokojnego pomiędzy Hawajami a Kalifornią. Jej przypuszczalne wymiary są dwa razy większe, niż powierzchnia Teksasu. Istnienie Great Pacific Garbage Patch przepowiedziano już w roku 1988. Wówczas naukowcy opierali swoje przypuszczenia na śmieciach dryfujących wzdłuż wybrzeża Alaski i w Morzu Japońskim. W roku 1997 wyspę śmieci zauważył oceanograf i amator jachtów wyścigowych Charles Moore. Pojedyncze badania naukowe zastąpiło w latach 2008-2009 kilka większych ekspedycji naukowych.
Jedną z nich została SEAPLEX (Scripps Environmental Accumulation of PLastic EXpedition) – misja zorganizowana przez naukowców z Scripps Research Institute przy Uniwersytecie w San Diego. 2 sierpnia 2009 roku na statku New Horizont załoga oceanografów wyruszyła w podróż do Wielkiej Pacyficznej Plamy Śmieci, aby zbadać, jaka jest skala katastrofy oraz na ile niebezpieczne skutki dla żywych organizmów mają morskie wysypiska śmieci.
Naukowcy znaleźli olbrzymią liczbę niewielkich wysepek zbudowanych z poplątanych sznurków, plastikowych przedmiotów i mieszkańców mórz. Badaczy zszokowała olbrzymia ilość plastiku, którą wyciągnęli z morza za pomocą sieci. Niewielkie fragmenty plastiku, dryfujące po oceanie, często mylone są przez ryby i meduzy z planktonem, co prowadzi do poważnych zaburzeń ekosystemu, a ich skutki odczuć mogą wkrótce wszyscy, którzy spożywają ryby i owoce morza.
Poczynione obserwacje zostaną wykorzystane przede wszystkim przez uczestników projektu Kaisei – ekologów, wynalazców, marynarzy, sportowców i amatorów mórz i oceanów. Mają oni zamiar dokładnie zbadać wielką plamę oraz wymyślić sposób na częściowe choćby zebranie i przetworzenie pływających w oceanie śmieci – na przykład na paliwo.
Kolejnym celem misji SEAPLEX będzie plama śmieci u brzegów Ameryki Południowej. JSL
źródło: sio.ucsd.edu