Układ skoncentrowany wokół gwiazdy HD 110067 może mieć zaledwie 2,5 miliarda lat. Z perspektywy życia człowieka to oczywiście wyjątkowo długi czas, ale już pod względem geologicznym – niekoniecznie. Sześć idealnie zsynchronizowanych egzoplanet jest więc na tyle młodych, że ich wiek warto rozpatrywać w kontekście rozważań na temat potencjalnie istniejącego na nich życia.
Czytaj też: W końcu. Naukowcy zabrali się za tajemnicze rowy na powierzchni planetoidy Westa. Zobacz nagranie
Odległość dzieląca HD 110067 od Ziemi wynosi około 105 lat świetlnych. Tu sytuacja wygląda podobnie, jak z wiekiem egzoplanet krążących wokół tej gwiazdy. Z jednej strony mówimy bowiem o minimalnym dystansie w skali wszechświata, ale już ogromnym, jeśli ludzkość chciałaby go pokonać. A jakby intrygujących informacji na temat tego układu było mało, to dodatkowo pojawiły się doniesienia sugerujące, że tworzące go obiekty są zdecydowanie młodsze niż do tej pory sugerowano.
A różnica względem poprzednich ustaleń jest ogromna, gdyż pierwotne doniesienia wskazywały na wiek HD 110067 wynoszący 8 miliardów lat. Tak ogromny rozstrzał wydaje się konsekwencją przyjętej metody, która najwyraźniej nieszczególnie sprawdza się w przypadku gwiazd o niższej masie niż Słońce. To właśnie niewłaściwa metodologia może być źródłem odnotowanej dysproporcji.
Krążący wokół gwiazdy HD 110067 układ planet znajduje się w odległości około 105 lat świetlnych od Ziemi. Astronomowie zwrócili uwagę na jego wiek
Nowe podejście do datowania zostało oparte na innych wskaźnikach, takich jak poziom aktywności i tempo rotacji. Tym sposobem członkowie zespołu badawczego stojący za publikacją zamieszczoną na łamach Astronomy & Astrophysics zasugerowali, jakoby chodziło o układ liczący około 2,5 miliarda lat. To ponad pięć miliardów lat różnicy!
Do uzyskania odpowiedzi posłużyła naukowcom analiza długości fal zjonizowanego wapnia wchodzącego w skład atmosfer egzoplanet krążących wokół gwiazdy oddalonej o 105 lat świetlnych. Kiedy HD 110067 emituje promieniowanie ogrzewające zewnętrzne warstwy tych obiektów, atomy wapnia zostają pobudzone i emitują światło o charakterystycznym kolorze. A im młodsza gwiazda, tym silniejsze są związane z nią emisje.
Czytaj też: Orbiter marsjański sfotografował coś na powierzchni Marsa. To InSight, jego kolega z Ziemi
Gwiazda będąca centralnym punktem wyjątkowo intrygującego układu planet jest zdecydowanie aktywniejsza od Słońca. Poza tym HD 110067 potrzebuje około 20 dni ziemskich na wykonanie pełnego obrotu. Wydaje się, że jej rotacja powoli zwalnia, przy czym Słońce potrzebuje do realizacji tego celu około 27 dni. Biorąc pod uwagę wszystkie określone zmienne, naukowcy zasugerowali, iż obserwowana przez nich gwiazda ma około 2,5 miliarda lat – z marginesem błędu wynoszącym około 800 milionów lat.
Co możemy natomiast powiedzieć o planetach orbitujących wokół HD 110067? Pozostają w rezonansie orbitalnym, który występuje również w Układzie Słonecznym. Sześć tamtejszych planet znajduje się w stosunkowo niewielkiej odległości od swojego gospodarza, dlatego można założyć, że panujące na ich powierzchniach temperatury są zbyt wysokie, aby mogło się tam utrzymać życie. Z drugiej strony, nie można wykluczyć, iż na odleglejszych orbitach znajdują się dodatkowe egzoplanety, które mogłyby cechować się bardziej przystępnymi temperaturami.