Kamizelki kuloodporne są używane przez policjantów, żołnierzy i VIP-ów, którzy obawiają się zamachów na swoje życie. Dzięki nim nawet człowiek trafiony kilkakrotnie z niewielkiej odległości wychodzi z opresji bez szwanku, dzięki czemu może odpowiedzieć napastnikowi ogniem z własnej broni. Tradycyjne kamizelki, wykonane ze stalowych lub ceramicznych płyt, są niestety ciężkie i krępują ruchy. Jednak dzięki osiągnięciom współczesnej chemii te materiały można zastąpić niezwykle wytrzymałym włóknem syntetycznym o nazwie kevlar (polimer z grupy aramidów). Kevlar został wynaleziony przez grupę badaczy pod kierownictwem Stephanie Kwolek w labolatoriach DuPont w 1965 roku.
Wykonaną z kevlaru tkaninę daje się w dowolny sposób ciąć i zszywać. Jest przy tym elastyczna, dzięki czemu można ją dopasować do ciała. W razie potrzeby taka kamizelka może być noszona pod ubraniem, by była niewidoczna. Kula trafiając w kamizelkę nie przebija tkaniny, jej wierzchołek zostaje spłaszczony, pocisk przybiera formę “grzybka”. Dzięki temu szybko traci prędkość i zostaje zatrzymany przez materiał. Tu ujawnia się pwena wada tkanin pancernych. Energia wystrzelonego pocisku zostaje w pewnym stopniu przekazana ciału – w miejscu uderzenia powstaje siniak, często dochodzi też do połamania żeber.
Wykonana z kevlaru tkanina jest tak mocna, że zszytych ze sobą 16 warstw materiału nie są w stanie przebić żadne standardowe pociski pistoletowe, natomiast 24 warstwy zatrzymują nawet specjalnie wzmocnione pociski typu Magnum.
Warstwy kevlaru i cienkiego plastiku pozwalają rozproszyć energię uderzenia na dużej powierzchni.
Gdzie jeszcze?
Poza kamizelkami kuloodpornymi, kevlar znalazł zastosowanie m.in. w kaskach i hełmach ochronnych. Sprawdza się też w trampolinach, nartach, kajakach i rakietach do tenisa. Wykorzystywany w produkcji kabli światłowodowych, zapewnia im odporność na złamania, w motoryzacji używa się go do wzmacniania m.in. obręczy rowerów i motocykli. Okazało się, że przydaje się w produkcji membran do głośników i żagli jachtów regatowych.