Zagadka syndromu paryskiego. Czemu dotyka turystów i jak się przed nim ustrzec?

Syndrom paryski po raz pierwszy został opisany w 2004 roku na łamach francuskiego czasopisma „Nervure”. Już w latach 80. XX wieku typowe dla niego objawy pojawiły się u turystów odwiedzających Paryż. Po raz pierwszy jako problem psychologiczny uznał je japoński lekarz Hiroyuki Ota, pracujący w szpitalu św. Anny w Paryżu. W artykule wyjaśniamy, na czym polega syndrom paryski, u kogo występuje, jakie są jego przyczyny i objawy. Podpowiadamy również, jak uniknąć jego pojawienia się.

Syndrom Paryski: na czym polega? 

Syndrom paryski polega na doświadczeniu poważnego rozczarowania u turystów, którzy po raz pierwszy w swoim życiu odwiedzają Paryż. Na skutek tego pojawia się u nich szereg objawów psychosomatycznych, podobnych do tych, które występują u osób z depresją, zaburzeniami lękowymi czy psychozami. 

Naukowcy przeprowadzili szereg badań, aby lepiej zrozumieć syndrom paryski. Przyczyny tego typu przypadłości to ich zdaniem zwłaszcza: 

 

1. Nadmierne oczekiwania 

Występowanie syndromu paryskiego wiąże się z wyidealizowanym obrazem tego miasta. Jego nieprawdziwe oblicze jest przedstawiane w filmach romantycznych, serialach, reklamach, książkach, a także na rzeźbach, obrazach czy innych dziełach sztuki. Turyści przyjeżdżający do stolicy Francji spodziewają się, że zobaczą malownicze uliczki, oryginalną architekturę, czyste, zadbane i odznaczające się luksusem miasto oraz tajemnicze zaułki. Mają także nadzieję spotkać ekscentrycznych ludzi, wywodzących się ze środowisk artystycznych czy świata mody.  

Rzeczywistość okazuje się jednak brutalna. W Paryżu spotykają się z takimi zjawiskami jak bezdomność, ubóstwo, kradzieże, natarczywy handel uliczny, brudne i zaniedbane dzielnice czy tłumy ludzi na każdym kroku. Na dodatek humoru nie poprawiają przerażająco wysokie ceny w sklepach i restauracjach. Mieszkańcy bywają chamscy, wulgarni, głośni i przesadnie nachalni. Paryż sprawia ponadto wrażenie wizualnego kiczu. 

 

2. Bariery językowe i różnice kulturowe 

Kolejną przyczyną syndromu paryskiego są różnice kulturowe. Ciężko jest tutaj odnaleźć się osobom, które nie znają dobrze języka francuskiego, są introwertyczne, nieśmiałe, lubią ciszę i mają problemy z otwartą komunikacją.  

 

3. Zmęczenie 

Jeszcze innym powodem występowania syndromu paryskiego jest wyczerpanie fizyczne i psychiczne, wynikające z intensywnego zwiedzania miasta. Turyści zwykle chcą w krótkim czasie obejrzeć jak najwięcej zabytków, czemu towarzyszy pośpiech i zdenerwowanie. Zmęczenie jest szczególnie odczuwane przez te osoby, które w celu dotarcia do Paryża musieli zmienić strefę czasową.  

 

Syndrom Paryski: u kogo występuje? 

Najczęściej syndrom paryski dokucza Japończykom. Wynika to z tego, że są oni narodem zamkniętym w sobie, o zupełnie innym usposobieniu niż Europejczycy. Zarazem w celu dotarcia do Francji muszą pokonać bardzo długą trasę, co naraża ich na spore zmęczenie. Japońscy turyści przeżywają również szok, kiedy spotykają się w Paryżu z typowo zachodnią, amerykańską kulturą. 

Syndrom paryski może jednak wystąpić również u turystów innych narodowości – w tym u Polaków. Narażone na tę przypadłość są zwłaszcza osoby, u których ukształtował się idealistyczny obraz Paryża. Takie wyobrażanie towarzyszy głównie turystom oglądającym wcześniej romantyczne filmy i seriale, których akcja rozgrywa się w stolicy Francji.

 

Syndrom Paryski: objawy 

Można wyróżnić typowe symptomy psychofizyczne, które pozwalają podejrzewać syndrom paryski. Objawy najbardziej charakterystyczne dla tej przypadłości to: 

  • uczucie rozczarowania, 
  • zawroty i bóle głowy,
  • obniżony nastrój,
  • uczucie dezorientacji,
  • duszności,
  • przyspieszona praca serca,
  • przyspieszony oddech,
  • nadmierna potliwość,
  • sztywnienie lub drżenie mięśni,
  • suchość w ustach,
  • trudność oddania moczu,
  • wymioty.

Poza tym mogą pojawić się objawy typowe dla zaburzeń psychotycznych, takie jak mania prześladowcza, urojenia i omamy, depersonalizacja czy derealizacja. 

 

Syndrom Paryski: jak go uniknąć?  

Aby uniknąć syndromu paryskiego, warto przede wszystkim pozbyć się nierealnych oczekiwań związanych z Paryżem. W tym celu dobrze jest przed wyjazdem przeczytać obiektywne książki na temat tego miasta lub obejrzeć przedstawiający go film dokumentalny. Zapobiec temu problemowi zdołamy również wtedy, gdy nie będziemy zwiedzać stolicy w momencie największego natężenia ruchu turystycznego. Wskazany jest ponadto odpoczynek po przybyciu na miejsce, aby nie dokuczało nam zmęczenie związane ze zmianą strefy czasowej.