Zaledwie kilka dni temu łazik dostał polecenie przemieszczenia się po zboczu wzgórza Witch Hazel Hill w kierunku punktu nazwanego Port Anson. To właśnie tam naukowcy dostrzegli na zdjęciach satelitarnych naprzemienne jasne i ciemne pasma, które teoretycznie mogłyby nam dostarczyć nowych informacji o historii geologicznej czerwonej planety. Po dotarciu na miejsce, a dokładnie na granicę między dwoma różnobarwnymi pasmami, łazik natknął się na skały, które nijak nie pasowały do miejsca, w którym obecnie się znajdują.
Najciekawsza z odkrytych skał otrzymała od naukowców nawet własną nazwę: Skull Hill. Jest to wyraźnie ciemniejsza od otoczenia i kanciasta skała, która po prostu zdaje się tam nie pasować. Mało tego, uważniejsze przyjrzenie się temu miejscu wykazało, że w bezpośrednim otoczeniu skały znajdują się także zanurzone w regolicie sferule.
Powstało zatem pytanie o to, skąd ta skała się tam wzięła.
Odpowiedź na to pytanie wcale nie należy do łatwych. Naukowcy muszą bowiem rozważyć co najmniej kilka różnych odpowiedzi. Po pierwsze, skała mogłaby być meteorytem, który akurat w tym miejscu spadł na powierzchnię Marsa. Warto tutaj przypomnieć, że łazik Curiosity, który od 13 lat bada krater Gale w innej części Marsa, także odkrywał podobne meteoryty.
Problem jednak w tym, że o ile meteoryty z krateru Gale wykazują wysoką zawartość żelaza i niklu, o tyle Skull Hill odkryty przez łazik Perseverance takich pierwiastków w sobie nie ma.
Teoretycznie zatem istnieje możliwość, że odkryta przez łazik skała została wybita z powierzchni Marsa w momencie upadku dużego meteorytu w powierzchnię planety i po prostu opadła nieco dalej, tam, gdzie obecnie ją obserwujemy. W końcu możemy mieć tutaj do czynienia ze skałą magmową, która jest końcowym efektem ochładzania się magmy. Takie skały mogą być bogate w oliwiny, pirokseny, czy w końcu biotyt. Tak się składa, że łazik Perseverance wyposażony jest w prawdziwe minilaboratorium, które jest w stanie badać skład chemiczny skał marsjańskich, bez konieczności przywożenia ich na powierzchnię Ziemi.
Czytaj także: Łazik Curiosity strzaskał skałę na Marsie. Jej wnętrze zaskoczyło naukowców
Zważając na to, że łazik Curiosity już od 13 lat jeździ po powierzchni Marsa, możemy założyć, że i Perseverance będzie równie długowieczny. To z kolei oznacza, że jeszcze przez długie lata, zwiedzający powierzchnię Marsa robot będzie odkrywał podobne skały, powoli odpowiadając nam na pytania o ich pochodzenie oraz o ogólną historię tej fascynującej planety.