Scleromochlus taylori. Tak brzmi nazwa gatunku przodka pterozaurów. Skamieniałość gada znaleziono na początku XX wieku w Elgin na terenie Szkocji.
Tak naprawdę była to ichnoskamieniałość, czyli odcisk ciała w skale. Po ponad wieku od odkrycia naukowcy z Muzeum Narodowego Szkocji postanowili wykonać rekonstrukcję ciała zwierzęcia na podstawie odcisków. Ponadto do badań wykorzystali także tomografię komputerową (CT), dzięki czemu uzyskali bardzo dokładny obraz skamieniałości.
Odkryty okaz pochodzi z epoki triasu i liczy 240 do 210 mln lat. Okazało się, że ten niewielki gad o rozmiarach sięgających 15-20 cm, czyli tyle, ile dzisiejsze niektóre gatunki sikor (np. sikora bogatka lub modraszka), posiadał smukły tyłów, długie kończyny tylne, dużą głowę. Żywił się głównie owadami.
Czytaj też: Większy nawet od strusia! Wiadomo, kim był największy w historii ptak na świecie
Wielkości sikorki, ale to od niego wyewoluowały pterozaury!
Badacze zakwalifikowali Scleromochlus taylori do grupy lagerpetidów (kladu archozaurów) bliżej spokrewnionych z pterozauromorfami niż dinozauromorfami. O odkryciu piszą na łamach Nature. Uważa się, że pterozaury wyewoluowały z gatunków niewielkich gadów o tego typu budowie ciała.
Czytaj też: Oto najstarszy na świecie skamieniały mózg. Liczy 500 mln i należy do robaka o przedziwnym kształcie
Jednakże nadal nie wiadomo, w jaki sposób malutki Scleromochlus taylori mógł zamienić się w ogromne latający gady, które znane są z zapisu kopalnego 10-15 mln lat później. Sprawę skomentował pierwszy autor artykułu Davide Foffa:
Kiedy pterozaury po raz pierwszy pojawiają się w zapisie kopalnym, są już całkowicie przystosowane do latania. Nie znany nadal zwierzęcia, które żyło pomiędzy lagerpetidami a pterozaurami, co jest frustrujące. Mam jednak nadzieję, że nasze badania przynajmniej dostarczyły dodatkowych informacji na temat tego, jak te zwierzęta mogły wyglądać.