W eksperymencie wzięło udział siedem przyzwyczajonych do człowieka osobników. Do ich przebadania posłużył natomiast elektroencefalograf, dzięki któremu możliwe było śledzenie aktywności mózgów wilków w czasie ich snu. Co ciekawe, to pierwszy raz, kiedy w taki właśnie sposób zostały przeanalizowane wzorce aktywności wilczych mózgów w czasie odpoczynku.
Czytaj też: Kolejny przykład tego, jak wspaniałe są psy. Ich obecność obniża poziom przestępczości
Wcześniejsze tego typu zestawienia, w których brano pod uwagę psy i wilki, dotyczyły głównie badań behawioralnych i genetycznych. Teraz przyszła jednak pora na zmiany i wygląda na to, że pomiary wypadły co najmniej zadowalająco. Jak przyznają autorzy, udało im się zmierzyć wszystkie etapy snu, wliczając w to fazę REM. Zebrane w ten sposób dane porównano następnie z informacjami zdobytymi wcześniej i dotyczącymi psów.
Wilki i sen, czyli bardzo zgrany duet
Zacznijmy od podobieństw: psy i wilki wydają się spędzać podobną ilość czasu w różnych fazach snu. Badacze zwrócili również uwagę na to, iż w obu przypadkach starsze osobniki wykazywały niższą aktywność mózgu związaną z głębokim snem, szczególnie w zestawieniu z młodszymi zwierzętami. Pojawiły się także różnice, a najważniejsza dotyczy fazy REM, która u ludzi wiąże się z występowaniem snów. Jakby tego było mało, im starsze zwierzę, tym ta różnica okazuje się większa.
W przypadku naszego gatunku sen jest niezwykle istotny – i to nie tylko w kontekście doraźnego wypoczynku, ale i w przypadku długotrwałego dbania o kondycję psychiczną. Naukowcy chcą lepiej zrozumieć, w jakich okolicznościach psy dostosowały swoje wzorce snu w reakcji na udomowienie przez ludzi. To powinno z kolei dostarczyć informacji na temat ewolucji snu u ludzi. Warto mieć przy tym na uwadze, iż próbka badawcze była stosunkowo niewielka, dlatego przed wyciągnięciem bardziej konkretnych wniosków przydałoby się wziąć pod uwagę nieco więcej danych.
Czytaj też: Zmumifikowane wilki z epoki lodowcowej potwierdzają: psy mają podwójny rodowód
Do udomowienia psów najprawdopodobniej doszło mniej więcej piętnaście tysięcy lat temu. Niedawno przeprowadzone badania sugerowały, iż mogło to mieć miejsce w co najmniej dwóch różnych obszarach równocześnie. Wśród istotnych pod tym względem miejsc naukowcy wymieniają przede wszystkim obszar współczesnego Bliskiego Wschodu, a także mroźnej Syberii.