Szlamnik zwyczajny jest „duży, hałaśliwy i w kolorze cynamonu” – wynika z opisu National Audubon Society. Od dawna wiadomo, że szlamniki pokonują tysiące kilometrów, migrując między Alaską i Nową Zelandią, jednak wcześniej nie udało się odnotować, jak długo potrafią latać bez odpoczynku.
Autorem oficjalnego rekordu jest samiec szlamnika, znany badaczom jako 4BBRW. Skrót odnosi się do ułożenia kolorowych obrączek, jakie ptak nosi na jednej z nóg – blue, blue, red, white. Samiec został zaobrączkowany wraz z 19 innymi szlamnikami w 2019 roku, w tamach akcji Firth of Thames, prowadzonej na południowy wschód od Auckland.
Znaczniki pozwalają śledzić ptaki i tak – jak donosi „The Guardian” – szlamnik 4BBRW po spędzeniu kilku miesięcy na błotnistych terenach południowo-zachodniej Alaski, wyruszył w lot życia 16 września.
Live Science podaje, że szlamniki celowo obkurczają swoje narządy wewnętrzne na czas migracji, aby zmniejszyć obciążenie w trakcie lotu.
Po opuszczeniu Alaski ptak przeleciał nad Aleutami, a 11 dni później wylądował w zatoce w pobliżu Auckland w Nowej Zelandii. Satelita śledzący lot ptaka określił długość pokonanej przez niego trasy na 12 854 km, ale naukowcy zweryfikowali pomiar uwzględniając możliwe błędne zaokrąglenia i uznali, że ptak przebył 12 200 km. Momentami szlamnik rekordzista leciał z prędkością do 89 km/h.
Wcześniejszy rekord wśród szlamników należał do samicy i został odnotowany w 2007 roku. Wyniósł on 11 500 kilometrów bez lądowania, których pokonanie zajęło samiczce 9 dni.
– Slzamniki mają niewiarygodnie efektywny stosunek paliwa do energii. Są zaprojektowane jak myśliwiec odrzutowy. Długie, spiczaste skrzydła i naprawdę elegancki wygląd, który daje im duży potencjał aerodynamiczny – mówi Jesse Conklin, który jest częścią Global Flyway Network, grupy naukowców badających migracje ptaków.
Ta podróż jest nie tylko imponująca, ale ma też znaczenie kulturowe dla mieszkańców Nowej Zelandii. Dla Maorysów, rdzennych Polinezyjczyków z Nowej Zelandii, szlamniki są oznaką nadchodzącego szczęścia, a ich powrót oznacza początek wiosny.
Oczekuje się, że 4BBRW i inne ptaki jego gatunku rozpoczną podróż z powrotem na Alaskę w marcu. Najpierw prawdopodobnie zatrzymają się w pobliżu Chin, na Morzu Żółtym, gdzie spędzą zaledwie miesiąc aby się pożywić i uzupełnić energię do dalszego lotu.