Aż trudno uwierzyć, że początki płyt indukcyjnych, uważanych obecnie za najnowocześniejsze sięgają początków XX wieku. Współczesne wersje pojawiły się w USA w latach 70.
Urządzenie działa na zasadzie indukcji elektromagnetycznej. Pomiędzy powierzchnią płyty a umieszczonym na niej naczyniem (za sprawą cewki indukcyjnej) wytwarza się zmienne pole magnetyczne. To z kolei wytwarza prądy wirowe w naczyniu, które w efekcie ulega nagrzaniu. Szklana płyta nie nagrzewa się, ponieważ indukcja oddziałuje tylko na metal ferromagnetyczny, czyli taki, do którego przywiera magnes (test z magnesem to dobry sposób na sprawdzenie, czy dany garnek nadaje się do kuchni indukcyjnej). W ten sposób pominięta zostaje przeszkoda, która powodowałaby stratę energii. Poza tym pole indukcyjne emituje ciepło (tym samym zużywa energię) tylko jeśli jest w bezpośrednim kontakcie z metalowym naczyniem, do którego wielkości się dostosowuje. Wydajność w porównaniu z innymi rodzajami kuchenek wypada zdecydowanie na korzyść płyt indukcyjnych (90%). Nieco gorzej radzą sobie ceramiczne (60%) i gazowe (50%). Wydajność przekłada się na skrócenie czasu gotowania. Kuchnie indukcyjne łatwiej także utrzymać w czystości, ponieważ jedzenie, które znajdzie się bezpośrednio na płycie (np. wykipi), nie przypali się. Prawdopodobnie nadal największą ich wadą jest cena – nadal wyższa od pozostałych rodzajów płyt grzewczych.
Garnek z metalu ferromagnetycznegoPrądy indukcyjnePole magnetyczneCewka indukcyjnaZasilanie Układ elektronicznyW płycie ceramicznej grzałka nagrzewa szkło, a ono oddaje ciepło do naczynia.W płycie indukcyjnej ciepło jest wytwarzane bezpośrednio w naczyniu.