Miejscem akcji w wykonaniu archeologów był obszar położony w zachodniej części Turcji, między Ankarą a Izmirem. Właśnie tam mieści się bardzo nietypowy obiekt. Ma on formę kopca, który kształtem przywodzi na myśl… serce. Właśnie na jego terenie badacze zlokalizowali tytułowy artefakt.
Rzeczony kopiec stanowi pozostałość po dawnej osadzie. Ta zasługuje na miano najstarszej w całym rejonie, a w epoce brązu mogła wręcz pełnić rolę stolicy. Złoty okres nie mógł trwać wiecznie. Zgromadzone dowody sugerują, jakoby w okolicach 1700 roku p.n.e. miasto zostało zaatakowane. W wyniku najazdu doszło do jego całkowitego zniszczenia. Pożar strawił dawną infrastrukturę, a jej pozostałości są teraz celem poszukiwań archeologów.
Najnowszym owocem prowadzonych wykopalisk jest fajansowa pieczęć. Jej pochodzenie sięga okresu sprzed 4000 lat, dlatego musiała powstać jeszcze w czasie istnienia i prężnego funkcjonowania osady. Co ciekawe, współczesny termin niekoniecznie odzwierciedla to, czym był fajans z czasów prehistorycznych.
To nie pierwsze tego typu znalezisko dokonane w Anatolii. Wcześniej fajansowe artefakty wydobyto w środkowej części tej krainy. W obu przypadkach chodziło o bardzo istotne ośrodki handlowe. Sukces archeologów podkreśla wagę Tavşanlı Höyük przed tysiącami lat oraz stanowi wyjątkowe odkrycie, ponieważ dotychczas brakowało dowodów na wytwarzanie takich pieczęci w zachodniej Anatolii.
Znaleziona na terenie zachodniej Turcji pieczęć stanowi symbol świetności osady, która dawniej istniała w miejscu znanym jako Tavşanlı Höyük
Na podstawie dokonanego znaleziska badacze mogą stworzyć bardziej szczegółowy obraz powiązań handlowych łączących poszczególne części Bliskiego Wschodu przed tysiącami lat. Jako że dwie pozostałe, wspomniane już pieczęcie znajdowały się na terenie istotnych ośrodków handlowych, to można założyć, iż podobną rolę pełniła osada związana kopcem Tavşanlı Höyük.
Czytaj też: Opuszczona osada i prostokątne struktury. Archeolodzy mają kluczowy dowód dotyczący rzadkich obiektów
Poza handlową symboliką, tego typu obiekty miały najprawdopodobniej podkreślać znaczenie Anatolii w prehistorycznym i starożytnym świecie handlu. I choć samo miasto nie przetrwało do czasów współczesnych i zostało zrównane z ziemią kilkaset lat po powstaniu pieczęci, to archeolodzy z powodzeniem odnajdują pozostałości z czasów jego świetności.