Otyłość może przyczyniać się do rozwoju zaburzeń psychicznych i odwrotnie. Charakter tej relacji do teraz pozostawał niejasny i to mimo statystycznie częstszego diagnozowania depresji, stanów lękowych i ADHD u młodych osób z zaburzeniami masy ciała. Zespół uczonych z Uniwersytetu Bristolskiego rzucił nowe światło na tę kwestię. Szczegóły opublikowano w czasopiśmie eLife.
Czytaj też: Czym jest spowodowana otyłość? Naukowcy wskazują na więcej niż jeden czynnik
Dr Amanda Hughes z Uniwersytetu Bristolskiego mówi:
Musimy lepiej zrozumieć związek między otyłością dziecięcą a zdrowiem psychicznym. Wymaga to oderwania wkładu genetyki dziecka i rodzica oraz czynników środowiskowych wpływających na całą rodzinę.
Otyłość a depresja u dzieci
Uczeni przeanalizowali dane genetyczne i informacje dotyczące zdrowia psychicznego 41 000 8-latków i ich rodziców bazy Norwegian Mother, Father, and Child Cohort Study i Medical Birth Registry of Norway. Sprawdzano przede wszystkim związek między wskaźnikiem masy ciała (BMI) dzieci a diagnozowanymi objawami depresji, stanów lękowych i ADHD. Oceniono także te parametry u rodziców, by wykluczyć potencjalne obciążenia genetyczne.
Wnioski okazały się zaskakujące. Wpływ BMI dziecka na zaburzenia psychiczne był minimalny. Konieczne jest przeprowadzenie badań z udziałem większej grupy, ale wiele wskazuje, że globalna polityka mająca na celu walkę z otyłością u dzieci raczej nie będzie miała wpływu na częstość występowania zaburzeń psychicznych. Przynajmniej w grupie 8-latków wpływ własnego BMI wydaje się niewielki. W przypadku starszych dzieci i nastolatków może mieć większe znaczenie.
Dane wskazały także na jeszcze jedną ważną zależność. Posiadanie matki z podwyższonym BMI może wiązać się z objawami depresji u dzieci, ale podobnej relacji w przypadku otyłego ojca już nie było.
Czytaj też: Nie wszystkie dzieci z cukrzycą typu 2 są otyłe. Czegoś w rozwoju tej choroby nie rozumiemy
Prof. Alexandra Havdahl z Norweskiego Instytutu Zdrowia Publicznego dodaje:
Ogólnie rzecz biorąc, wpływ BMI rodzica na zdrowie psychiczne dziecka wydaje się być ograniczony. W rezultacie interwencje mające na celu zmniejszenie BMI rodziców prawdopodobnie nie przyniosą powszechnych korzyści dla zdrowia psychicznego dzieci.