Wykopaliska były prowadzone na terenie Peru, a w pobliżu znajduje się miasto Caral założone przez przedstawicieli ludu prekolumbijskiego, który rozwijał się między czwartym a drugim tysiącleciem p.n.e. Z kolei wspomniane Chupacigarro stworzono w niewielkich rozmiarów wąwozie, gdzie stanowiło część sieci osad w dolinie Supe. Ze względu na strategiczne położenie uznawano je za ważny punkt na mapie ówczesnego świata, opierający swojej istnienie między innymi na handlu.
Czytaj też: Pradawne trucizny odkryte w RPA. Niezwykłe znalezisko sprzed 7000 lat
To nie pierwszy raz, kiedy archeolodzy działali na miejscu. Wcześniejsze wykopaliska odsłoniły chociażby szereg struktur ceremonialnych otaczających centralny punkt osady. Tamtejszy okrągły plac jest natomiast uznawany za jeden z charakterystycznych elementów architektonicznych cywilizacji Caral.
Okres rozwoju miasta przypadał mniej więcej na lata 3000-1800 p.n.e., dlatego mówimy o wyjątkowo odległej i bogatej historii. Kluczowy sukces ostatnich wykopalisk odnosi się do odkrycia struktury piramidalnej ukrytej pod gęstą warstwą roślinności. W skład tego obiektu wchodzą nachodzące na siebie platformy tworzące kształt piramidy. Poza tym uczestnicy ekspedycji mówią o ułożonych pionowo masywnych kamieniach i centralnych schodach prowadzących na szczyt.
Wykopaliska prowadzone na terenie peruwiańskiego stanowiska Chupacigarro doprowadziły do odsłonięcia piramidalnej struktury
Dotychczasowe i dalsze badania powinny według samych zainteresowanych dostarczyć informacji na temat układu urbanistycznego osady Chupacigarro. W długofalowych planach jest również oczywiście udostępnienie stanowiska dla zwiedzających. Cała osada obejmuje obszar o powierzchni nieco ponad 38 hektarów. Zawiera również co najmniej 12 znanych naukowcom struktur, a część z nich miała ceremonialne przeznaczenie.
Czytaj też: W meksykańskiej dżungli było ukryte pradawne miasto. Niebywałe odkrycie obejmuje ogromny obszar
Być może najbardziej niesamowitym elementem związanym z Chupacigarro jest tamtejszy geoglif. Tego typu rysunki – zwykle dużych rozmiarów – wykonywano na powierzchni ziemi na przykład poprzez układanie na niej kamieni. Przedstawiały różne widoki, a w tym przypadku chodzi o postać o wymiarach wynoszących 62,1 na 30,3 metra. Mimo upływu tysięcy lat od jej stworzenia wciąż możemy dostrzec twarz zwróconą na wschód, zamknięte oko, otwarte usta i coś, co przypomina rozwiane na wietrze włosy.