Złe leki = częstsze zakażenia układu moczowego
Spośród 670 450 badanych, u których w wieku od 18 do 44 lat zdiagnozowano niepowikłane (czyli niewynikające zdrowotnych predyspozycji do częstych infekcji) zapalenie układu moczowego, prawie połowa otrzymała niewłaściwe antybiotyki, a ponad trzy czwarte zgodnie z zaleceniami lekarza przyjmowało lek przez zbyt długi czas. Naukowcy zauważyli, że tendencja do przepisywania antybiotyków na dłużej najczęściej występowała w środowiskach wiejskich.
“Niewłaściwe przepisywanie antybiotyków na niepowikłane infekcje dróg moczowych jest powszechne i wiąże się z poważnymi konsekwencjami na poziomie pacjenta i społeczeństwa”
– mówi epidemiolog Anne Mobley Butler z Washington University School of Medicine w St. Louis – “Wyniki naszego badania podkreślają potrzebę interwencji w zakresie zarządzania lekami w celu poprawy przepisywania antybiotyków w warunkach ambulatoryjnych, szczególnie w środowiskach wiejskich”.
Badania były częściowo finansowane przez kilka firm farmaceutycznych, w tym Sanofi Pasteur, Pfizer i Merck. Wyniki były recenzowane i w dużej mierze pokrywają się z wynikami wcześniejszych badań, które sugerują, że do 60 procent antybiotyków przepisywanych na oddziałach intensywnej terapii to leki “niepotrzebne, niewłaściwe lub nieoptymalne”.
Nieudolna walka z zapaleniami pęcherza to problem całego świata
Nie jest to też problem tylko w USA. Zapalenie dróg moczowych jest jedną z najczęstszych infekcji prowadzących do wizyt na izbie przyjęć na całym świecie, a w Wielkiej Brytanii – drugi najczęstszy powód przepisywania antybiotyków.
Przyjmowanie niewłaściwych antybiotyków nie tylko pogarsza wyniki leczenia poszczególnych pacjentów, ale podobnie złe skutki może mieć również przepisywanie leków na zbyt długi czas, co paradoksalnie może zwiększyć prawdopodobieństwo nawrotów i utrudnić leczenie przyszłych infekcji.
Obecnie szacuje się, że jedno na trzy niepowikłane zakażenia układu moczowo-płciowego u kobiet jest oporne na popularny antybiotyk Bactrim (sulfametoksazol i trimetoprim), a jedno na pięć nie reaguje na pięć innych powszechnie stosowanych antybiotyków.
Szacunkowa liczba zgonów związanych z antybiotykoopornym zakażeniem układu moczowego jest trudna do ustalenia ze względu na brak dużych badań, ale niektóre mniejsze analizy sugerują, że w samych szpitalach w USA może umierać z tego powodu nawet 13 000 kobiet rocznie.
W świetle pojawiających się obaw w 2010 roku Amerykańskie Towarzystwo Chorób Zakaźnych (IDSA) oraz Europejskie Towarzystwo Mikrobiologii i Chorób Zakaźnych zaktualizowały swoje wytyczne praktyki klinicznej, zalecając kilka konkretnych antybiotyków i określając dopuszczalny czas ich stosowania, aby jak najskuteczniej leczyć zapalenie układu moczowego, jednocześnie minimalizując ryzyko antybiotykooporności.
Dlaczego nie umiemy leczyć zapalenia pęcherza?
Ustalenie, gdzie najczęściej dochodzi do niewłaściwego przepisywania leków, może pomóc w określeniu obszarów, w których powinno się poprawić przestrzeganie aktualnych wytycznych dotyczących antybiotyków. W przypadku USA – i pewnie wiele innych krajów – to obszary wiejskie doświadczają największych różnic zdrowotnych.
Autorzy nie są jednak pewni, dlaczego dłuższe leczenie antybiotykami w przypadku zapalenia pęcherza jest tam szczególnie rozpowszechnione, ale sugerują, że może to mieć związek z dostępem do opieki i świadomością lekarzy. Po pierwsze, lekarze rezydujący na obszarach wiejskich mogą wypisywać dłuższe recepty, żeby oszczędzić pacjentom przyszłych podróży do przychodni, jeśli leczenie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w krótszym czasie. Po drugie, badania pokazują również, że w małych miejscowościach najczęściej przyjmują lekarze o długim stażu pracy, więc prawdopodobne jest, że informacje o nowych wytycznych nie docierają do nich na czas.
Badacze podkreślają wagę problemu, wzywając służbę zdrowia do lepszego egzekwowania wytycznych, jako że niemal 60 procent kobiet cierpi na zapalenie układu moczowego przynajmniej raz w ciągu swojego życia – to nie jest coś, co można ignorować.
Badanie zostało opublikowane w Infection Control & Hospital Epidemiology.