Kangurowate to druga pod względem liczby gatunków rodzina torbaczy. Obejmuje ponad 50 gatunków zwierząt potocznie nazywanych “kangurami”. Szczątki kopalne kangurowatych znane są z plejstocenu.
W 1983 r. prof. Tim Flannery opisał skamieniałości kangura liczące 20-50 tys. lat pochodzące z Nombe Rockshelter, stanowiska archeologicznego i paleontologicznego w prowincji Chimbu w Papui Nowej Gwinei. Teraz zespół paleontologów z Flinders University zmienił jego nazwę na Nombre nombre (po miejscu odkrycia). Szczegółowy opis tego gatunku można znaleźć w Transactions of the Royal Society of South Australia.
Nieznany kangur z Nowej Gwinei
Nombre nombre żył w zróżnicowanym górskim lesie deszczowym z gęstym podszyciem. Dzięki rozwinięciu grubej kości szczękowej i mięśni żuchwowych, kangur przystosował się do jedzenia twardych liści z drzew i krzewów. Miał ok. 1,5 m wysokości i ważył 50-60 kg, znacznie więcej niż obecnie występujący kangurowiec z Nowej Gwinei.
Isaac Kerr z Flinders University mówi:
Fauna Nowej Gwinei jest fascynująca, ale bardzo niewielu Australijczyków ma pojęcie o tym, co tam właściwie jest. Myślimy o tych zwierzętach jako o unikalnie australijskich, ale mają one to intrygujące inne życie w obrębie Nowej Gwinei.
Wykorzystując nowe technologie (m.in. obrazowanie 3D), naukowcy zbadali szczątki z PNG Museum and Art Gallery. Twierdzą, że nowo opisany gatunek mógł wyewoluować ze starożytnej formy kangura, która rozproszyła się na Nowej Gwinei w epoce późnego miocenu, około 5-8 milionów lat temu.
Dzięki niższemu poziomowi morza, Nowa Gwinea i kontynentalna Australia były w tym czasie połączone “mostem lądowym”, a później zostały rozdzielone przez zalaną Cieśninę Torresa – tak jak to jest do dziś. Pozwolił on wczesnym australijskim ssakom, w tym różnym olbrzymim, wymarłym formom, przenieść się do lasów deszczowych Nowej Gwinei.
Cieśnina Torresa w końcu została ponownie zalana, a populacje zwierząt w Australii i Nowej Gwinei odłączyły się od siebie, ewoluując oddzielnie. Nombre nombre to potomek jednej ze starożytnych linii kangurów.
Prof. Gavin Prideaux z Flinders University mówi:
Jesteśmy bardzo podekscytowani podjęciem trzech wykopalisk paleontologicznych w dwóch różnych miejscach we wschodniej i centralnej Papui Nowej Gwinei w ciągu najbliższych trzech lat. Będziemy współpracować z kuratorami Muzeum i Galerii Sztuki Papui Nowej Gwinei oraz innymi kontaktami w PNG, z którymi mamy nadzieję zbudować pewne lokalne zainteresowanie nowogwinejską paleontologią.
Wykopaliska w Papui Nowej Gwinei intensywnie prowadzili amerykańscy i australijscy paleontolodzy w latach 60., 70. i 80. ubiegłego wieku, co zaowocowało wieloma odkryciami wymarłej megafauny. Od lat 90. ubiegłego wieku nie prowadzono tam już żadnych badań, a naukowcy z Flinders University chcą to zmienić.