Ciężko się wyróżnić gdy konkurencja jest liczna. Niemniej, wśród 43 tys. kraterów na Marsie jeden szczególnie mocno przykuwa uwagę. Znajduje się na południowej półkuli tej planety na obszarze zwanym Noachis Terra. Największa jego część ma średnicę 45 km, najmniejsza 28 km.
Zdjęcie: MOLA Science Team/Freie Universitaet Berlin
Według ESA, potrójna depresja powstała najpewniej na skutek uderzenia obiektu, który chwilę wcześniej rozpadł się w atmosferze. Jeżeli jednak Mars nigdy nie miał odpowiednio gęstej atmosfery, krater mógł powstawać w odstępach czasu, gdy przez przypadek w powierzchnię obok siebie uderzyły trzy różne obiekty.
Pierwsza z teorii bardziej pobudza wyobraźnię. Gęsta atmosfera młodego Marsa zakładałaby, że Czerwona Planeta była cieplejszym i bardziej wilgotnym miejscem, niż pustynia którą oglądamy dzisiaj. Dotychczasowe badania wskazują, że woda płynęła na powierzchni, pozostawiając do naszych czasów jedynie wysuszone koryta i jeziora.
Zdjęcie: Topograficzna mapa krateru; ESA/DLR/FU Berlin
Podobnie jak inne stare kratery Marsa, także owe ”trojaczki”, jak nazwała je w informacji prasowej ESA, mają spłaszczone krawędzie, płytko osadzone dno wypełnione przez miliardy lat materiałem naniesionym z innych miejsc Marsa. Agencja zwraca też uwagę, że są geologiczne dowody na występowanie lodu w najmniejszej depresji krateru.
Co ciekawe, dodaje ESA, choć Noachis Terra usiana jest kraterami, wokół ”trojaczków” powierzchnia planety jest szczególnie płaska i gładka, z jedynie garstką mocno odznaczających się (zapewne dość młodych) kraterów.