Introwersja i ekstrawersja to cechy osobowości, opisujące sposób współdziałania człowieka z innymi ludźmi. Ekstrawertycy to osoby charakteryzujące się postawą skierowaną „na zewnątrz”. Osoby te są rozmowne, aktywne, zdecydowane, energiczne, dominujące i entuzjastyczne. Na biegunie przeciwnym leżą introwertycy, którzy w grupach społecznych odgrywają raczej rolę obserwatorów, niż osób aktywnie działających. Typowe właściwości introwertyków to dokładność, nieśmiałość, powściągliwość, takie osoby są również lepszymi słuchaczami, niż mówcami.
Wykorzystując encefalograf, zespół Fishman przebadał 28 ochotników obu płci w wieku od 18 do 40 lat. Każda osoba została wcześniej poddana testom, służącym określeniu ich osobowości na skali pomiędzy introwersją a ekstrawersją. W trakcie doświadczenia mierzono zmiany aktywności elektrycznej mózgu, znane jako sygnał P300 (liczba milisekund, jakie przechodzą pomiędzy bodźcem a reakcją na bodziec). Ochotnicy mieli rozwiązać zadania polegające na eliminacji niepasującego elementu. Na początku były to portrety mężczyzn, wśród których pojawiała się twarz kobiety, później – kwiaty jednego koloru.
U ludzi o najniższym wskaźniku ekstrawersji sygnał P300 na kwiaty i twarze był jednakowy. Introwertycy zademonstrowali, że przedmioty nieożywione są dla nich takim samym składnikiem świata, jak i otaczający ich ludzie. Im większym ekstrawertykiem była badana osoba, tym silniejsza była reakcja P300 podczas testu z portretami ludzi. Na kwiaty reagowali oni podobnie, jak introwertycy.
Badania te są kolejnym potwierdzeniem teorii, zgodnie z którą osobowość nie jest wyłącznie psychologiczną koncepcją, a cechy psychologiczne każdego człowieka mają swoje biologiczne korzenie.
Wyniki badania autorzy zaprezentowali na 118 dorocznej konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA 2010).
Źródło: www.salk.edu