Megalodon bez wątpienia był postrachem starożytnych oceanów. Miał zęby wielkości ludzkiej ręki, bo to właśnie te części ciała są najczęściej znajdowane przez paleontologów. Znacznie trudniej o szczątki innych fragmentów, nie mówiąc o kompletnym szkielecie. Wszelkie założenia dotyczące megalodona robimy na podstawie znalezionych zębów.
Czytaj też: Megalodon siał postrach, ale to zwierzę mogło doprowadzić do jego wyginięcia
Teraz zespół uczonych z Uniwersytetu Zuryskiego stworzył trójwymiarowy model komputerowy całego megalodona. Naukowcy wykorzystali szczątki tylko jednego osobnika, które znaleziono w latach 60. XIX w. Szczegóły opisano w czasopiśmie Science Advances.
Drapieżnik szczytowy
Zgodnie z modelem megalodona (Otodus megalodon) stworzonym przez szwajcarskich uczonych, miał on 16 m długości, żołądek o pojemności 10 000 l i ważył ponad 61 ton. Oszacowano, że mógł pływać z prędkością ok. 1,4 m/s i potrzebował ponad 98 000 kcal dziennie.
Megalodony prawdopodobnie podróżowały na duże odległości i były w stanie jednorazowo zjeść ofiarę o długości do 8 m, czyli taką odpowiadającą rozmiarom współczesnych orek – szczytowych drapieżników oceanicznych. To stawia megalodona na wyższym poziomie troficznym niż współczesne drapieżniki.
Jack Cooper, doktorant z Uniwersytetu Swansea, mówi:
Zęby rekinów są powszechnymi skamieniałościami ze względu na ich twardy skład, który pozwala na ich dobrą konserwację. Jednak ich szkielety są zbudowane z chrząstek, więc rzadko ulegają fosylizacji. Kręgosłup megalodona z Królewskiego Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych jest więc jedyną w swoim rodzaju skamieniałością.
Międzynarodowy zespół badawczy najpierw zmierzył i zeskanował każdy pojedynczy kręg megalodona, a dopiero potem połączył je w kręgosłup. Dołączając do tego trójwymiarowe skany zębów megalodona ze Stanów Zjednoczonych, udało się stworzyć kompletny i całkiem dokładny model ciała. Wykorzystano także modele żarłacza białego z RPA.
Czytaj też: Megalodon, czyli dominator. Jego pozycja w łańcuchu pokarmowym była niepodważalna
Prof. John Hutchinson z Royal Veterinary College dodaje:
Masa jest jedną z najważniejszych cech każdego zwierzęcia. W przypadku wymarłych zwierząt możemy oszacować masę ciała za pomocą nowoczesnych metod modelowania cyfrowego 3D, a następnie ustalić związek między masą a innymi właściwościami biologicznymi, takimi jak szybkość i zużycie energii.
Już wcześniejsze badania wykazały, że megalodony pożerały walenie, bo zapisy kopalne wykazały obecność ich tranu. Biolodzy twierdzą, że zjedzenie 8-metrowej orki pozwoliło rekinowi na pływanie bez dodatkowego pokarmu nawet przez dwa miesiące. Wskazują także, że megalodony mogły być transoceanicznymi drapieżnikami.
Dokładny model 3D megalodona może zostać wykorzystany do przyszłych rekonstrukcji i dalszych badań. Może nam wiele powiedzieć nie tylko o ekosystemach oceanicznych, ale także o wpływie drapieżników na ich kształt.