Ci nie znają bowiem podobnych przykładów z okolicy – ani na tej samej wyspie, ani na wschodnim wybrzeżu Afryki. Na czele zespołu badawczego próbującego rozwikłać tę zagadkę stanął Guido Schreurs. Wyciągnięte wnioski zostały natomiast zaprezentowane na łamach czasopisma Azania: Archaeological Research in Africa.
Czytaj też: Najstarsze miasto świata istniało niedaleko Polski. Sensacyjne doniesienia archeologów
Architektura skalna odkryta w miejscu znanym jako Tenika znajduje się w obrębie masywu Isalo na południu Madagaskaru. Wśród zidentyfikowanych obiektów wymienia się tarasy, kamienne mury, baseny i struktury skalne różniące się między sobą rozmiarami, kształtami czy formami. Jeśli chodzi o ich datowanie, to w tym przypadku potrzeba jeszcze nieco więcej informacji, aczkolwiek wydaje się, iż powstały pod koniec pierwszego bądź na początku drugiego tysiąclecia.
Z pewnością mówimy więc o obiektach mających co najmniej kilkaset lat, a kto wie – być może nawet ponad tysiąc. W toku prowadzonych wykopalisk ich autorzy zdali sobie sprawę, że tamtejszy krajobraz związany z opisywanymi strukturami jest zdecydowanie rozleglejszy, niż pierwotnie zakładano.
Być może nawet bardziej fascynujący okazuje się fakt, iż na Madagaskarze i w okolicach na próżno szukać podobnych obiektów. Najbliższe odpowiedniki znajdują się w Iranie, kilka tysięcy kilometrów dalej. W tamtym przypadku również chodzi o zagłębienia wykute w skale. Irańskie struktury łączy się z religią zaratusztriańską, dlatego pojawiły się głosy, jakoby istniało niewyjaśnione jeszcze jej powiązanie z dawnymi mieszkańcami Madagaskaru.
Wykute w skale budowle znalezione na Madagaskarze wykazują zaskakujące powiązania ze strukturami znajdowanymi na terenie Iranu
Zdaniem osób odpowiedzialnych za ostatnie badania chodzi o nisze skalne powstałe w okolicach X-XII wieku. Tak przynajmniej sugerują wyniki datowania metodą radiowęglową, którym objęto znalezione w pobliżu artefakty. Takie szacunki są również zgodne z wynikami analiz poświęconych azjatyckiej ceramice pochodzącej z okresu od XI do XIV wieku. Przy okazji możemy zrozumieć, że pomimo izolacji geograficznej Madagaskar stanowił część sieci handlowej wykorzystującej szlaki na Oceanie Indyjskim.
Czytaj też: Dziś ciężko je sobie wyobrazić. Łodzie z tego materiału były w Skandynawii bardzo popularne
Ale jak wyjaśnić obecność obiektów przywodzących na myśl te znane z Iranu, tworzone przez wyznawców zaratusztrianizmu? Według archeologów na afrykańską wyspę mogli dotrzeć osadnicy pochodzący z Bliskiego Wschodu, niosąc ze sobą praktyki pogrzebowe mające taką właśnie formę. Z drugiej strony, nie można wykluczyć przypadku, który sprawił, że w dwóch różnych miejscach świata rozwinęły się podobne obyczaje. Dalsze badania powinny pozwolić na wybór jednego z proponowanych scenariuszy.