Zostały one zaprezentowane na łamach Nature, a najważniejszy wydaje się fakt, iż jest to potencjalny dowód na wykonywanie chirurgicznych amputacji już ponad 30 tysięcy lat temu. Szkielet znajdował się w wapiennej jaskini w odległym regionie Wschodniego Kalimantanu i został odnaleziony w 2020 roku. Dokładniejsze analizy wykazały, że zmarły był pozbawiony lewej stopy, którą usunięto mu najprawdopodobniej w wieku dziecięcym.
Czytaj też: Są ich setki i znaleźli je na środku pustyni. Czym są tajemnicze znaki sprzed tysięcy lat?
Jego szczątki datuje się na co najmniej 31 000 lat. Rana zagoiła się do tego stopnia, iż pacjent żył po operacji jeszcze przez sześć do dziewięciu lat. Dotychczas najstarszym dowodem wskazującym na wykonywanie amputacji przez naszych przodków był szkielet starszego mężczyzny sprzed 7000 lat. Został on znaleziony we Francji i nosił ślady wskazujące na usunięcie lewego przedramienia tuż nad łokciem.
Dotychczas najstarsze dowody sugerujące wykonywanie amputacji liczyło około 7000 lat
Zdaniem członków zespołu zajmującego się tą sprawą chirurg lub kilku takich specjalistów musiało posiadać szczegółową wiedzę na temat ludzkiej anatomii, higieny i układu krążenia. W innym wypadku trudno byłoby przeprowadzić tak skomplikowaną operację, której celem było odcięcie stopy i to bez narażenia pacjenta na śmierć z wykrwawienia czy też na skutek infekcji.
Przez długi czas zakładano, że medycyna doświadczyła największego postępu wraz z rozwojem rolnictwa bądź po porzuceniu zbieracko-łowieckiego trybu życia. Miałoby to bowiem doprowadzić do wzrostu częstotliwości występowania różnego rodzaju chorób, co z kolei wymagało większej wiedzy umożliwiającej ich leczenie. Poza tym amputacje zazwyczaj ograniczały się do palców i miały charakter rytualny, bądź – nazwijmy to – resocjalizacyjny. Szczątki znalezione na Borneo stanowią więc dowód na to, że amputacje wykonywano znacznie wcześniej i to na większą skalę.
Czytaj też: Neandertalczycy wyginęli 40 tys. lat temu. Zaskakujące, że ich żywego DNA nadal jest mnóstwo na świecie!
Nieco trudności sprawia datowanie szkieletu. Archeolodzy wykorzystali poziomy promieniowania zachowane w szkliwie zębów zmarłego, a następnie zestawili uzyskany wynik z rezultatem datowania radiowęglowego osadów, w których znajdowały się szczątki. O tym, że amputacja miała miejsce w okresie dzieciństwa świadczą charakterystyczne zmiany kostne. Nie odnotowano natomiast żadnych oznak wskazujących na wystąpienie infekcji w miejscu wykonania cięcia. Oczywiście istnieje możliwość, iż amputacja miała przypadkowy charakter i nastąpiła na przykład na skutek ataku dzikiego zwierzęcia, lecz wygląd kości wskazuje na celowe, starannie zaplanowane działanie chirurga.