Inskrypcja została zapisana w języku akadyjskim, natomiast jej treść powinna posłużyć do rekonstrukcji działań prowadzonych na terenie zachodniego Iranu od drugiego tysiąclecia p.n.e. Znaleziska w tej sprawie zostały dokonane na terenie doliny Dehloran, a wyciągnięte wnioski dotyczą systemu transportowania wody wykorzystywanego przez Elamitów.
Takim mianem określa się przedstawicieli ludu, który w niewyjaśnionych okolicznościach pojawił się na terenach dzisiejszego Iranu. O ustaleniach badaczy poinformowali przedstawiciele Iranian Students’ News Agency. Prowadzone wykopaliska miały miejsce w obrębie Tappeh Gārān, będącego sporych rozmiarów kopcem zlokalizowanym na równinie Deh Luran.
Miejsce to znajduje się około 3 kilometrów od rzeki Dawairij. Wydobyte na tych terenach obiekty zawierają napisy wykonane w języku akadyjskim. Umieszczono na nich także wzory geometryczne, które najprawdopodobniej miały reprezentować schematy dotyczący upraw i transportowania wody. Co ciekawe, pierwsze badania archeologiczne prowadzono na tych terenach już w ubiegłym wieku, a w 2016 i 2019 roku wysiłki powtórzono.
Nowe wykopaliska doprowadziły do odnalezienia dwóch szczególnie interesujących obiektów. Na podstawie umieszczonych na nich inskrypcji badacze doszli do wniosku, że Tappeh Gārān pełniło swego czasu istotną rolę gospodarczą i polityczną. Tamtejsze stanowisko obejmuje obszar o powierzchni około 17 hektarów. Na południu znajduje się wzniesienie w kształcie stożka, wokół którego można dostrzec mniejsze kopce położone na wschód, północ i zachód od głównej struktury.
Na podstawie analizy inskrypcji i symboli umieszczonych na cegłach z Iranu naukowcy byli w stanie zrozumieć sytuację polityczno-gospodarczą osad zamieszkiwanych przez Elamitów
Zdaniem członków zespołu badawczego na cegłach umieszczono napisy w języku akadyjskim, a ich tłumaczenie doprowadziło do wyszczególnienia kilku słów, takich jak syn, jego pan czy władca. Jeśli zaś chodzi o charakterystyczne wzory, to przedstawiają one elementy krajobrazu w postaci rzeki i góry oraz stworzone przez człowieka obiekty, między innymi tamę, nasyp oraz kanały irygacyjne.
Czytaj też: Tajemnica rzymskiego skarbu wreszcie wyjaśniona. Co znaleźli XIX-wieczni mieszkańcy Wysp?
Można więc stwierdzić, iż cegły znalezione przez archeologów zdradzają informacje zarówno na temat sytuacji gospodczardo-politycznej osady, która zyskała na znaczeniu w II tysiącleciu p.n.e., ale także pokazują, jak dostarczano wtedy wodę. Ówcześni mieszkańcy byli w stanie kontrolować rzekę i wykorzystywać jej zasoby do wypełniania zapotrzebowania przy udziale tam czy kanałów. Zdaniem naukowców Elamitów nazywano w ten sposób w związku ze znaczeniem słowa elam, które tłumaczy się jako wyżyny. Tajemniczy lud zamieszkiwał bowiem osady rozmieszczone na Płaskowyżu Irańskim.