Eksperci stojący za tym przełomem mówią o czymś, co określają mianem kwazikryształu czasu. W tym celi wykorzystali wiązki lasera, które skierowali na diament. Uzyskany efekt oznacza możliwość tworzenia struktur służących do przechowywania pamięci kwantowej przez długi czas. Zarazem należy uczciwie zauważyć, iż to wciąż dość odległa perspektywa. Publikacja na ten temat jest dostępna w Physical Review X.
Czytaj też: Absolutny rekord transmisji kwantowej. Ten wynik mógł paść w tylko jednym kraju
Podstawowym aspektem wyróżniającym kryształy czasu jest ich powtarzalność w czasie i przestrzeni. Teoretyczne przewidywania dotyczące ich istnienia stanowiły dzieło Franka Wilczka, który przekonywał do tego naukowe środowisko w 2012 roku. Cztery lata później doszło natomiast do historycznej obserwacji tych struktur.
Kolejne lata stały pod znakiem powolnych, ale regularnych postępów w tej dziedzinie. Wiadomo, iż cząstki w kryształach czasu tworzą ustrukturyzowany, a jednocześnie niepowtarzalny wzór. Z pozoru wydaje się on powtarzać, lecz w rzeczywistości jego poszczególne elementy nie będą idealnie się na siebie nakładać. To, co dostrzegli autorzy ostatnich badań, jest przez nich określane mianem nowego stanu skupienia materii.
Utworzony przez fizyków kwazikryształ czasu może utorować drogę do rozwoju lepszych komputerów i czujników kwantowych
W toku zorganizowanych eksperymentów członkowie zespołu badawczego użyli laserów azotowych. Po co? By wybić wiązkę atomów węgla z milimetrowej bryły diamentu, dzięki czemu elektrony zyskały przestrzeń pozwalającą im na ruch zachodzący w rytm mikrofalowych impulsów. W konsekwencji zachodził oscylujący ruch cząstek, który spełniał założenia odpowiadające kryształom czasu.
Czytaj też: Zobacz, jak naukowcy okiełznali najbardziej nieprzewidywalną formę materii
Jak wyjaśniają sami zainteresowani, mikrofalowe impulsy zapoczątkowały tworzenie porządku w czasie. Taki fenomen utrzymywał się przez setki cykli, a ostatecznie doszło do rozpadu kwazikryształu czasu. Ich zdaniem to pierwsza taka faktyczna struktura, jaka kiedykolwiek powstała. W przyszłości mogłyby one posłużyć naukowcom na szereg sposobów, chociażby w kontekście projektowania komputerów kwantowych i czujników kwantowych, lecz taka perspektywa wciąż pozostaje odległa.
