Część naturalnych satelitów tego gazowego olbrzyma jest Wam zapewne dobrze znana. Szczególnie popularne są tzw. księżyce galileuszowe, czyli cztery największe z krążących wokół Jowisza. Do tego grona zalicza się Io, Ganimedesa, Europę oraz Kallisto. Inne, choć liczne, nie są równie popularne. Warto również przypomnieć, iż cztery wymienione obiekty zostały zidentyfikowane przez Galileusza w 1610 roku. Kolejne zaobserwowano i zidentyfikowano znacznie później, bo dopiero w XX i XXI wieku.
Czytaj też: To najstarsza mapa obejmująca rozmieszczenie gwiazd. Manuskrypt ma wiele lat
Dzięki materiałowi przygotowanemu przez wspomnianych twórców możemy przekonać się, jaka jest realna wielkość tych księżyców. Materiał zaczyna się od najmniejszych satelitów Jowisza, a kończy na Ganimedesie, czyli największym księżycu w całym Układzie Słonecznym – większym nawet od Merkurego. O ile średnica Ganimedesa wynosi około 5300 kilometrów, tak w przypadku pierwszej planety od Słońca mowa o około 4900 kilometrów średnicy.
Nauce jest znanych co najmniej 80 księżyców Jowisza
Jowisz jest tak gigantyczny, że jego masa przekracza masę wszystkich pozostałych planet naszego układu razem wziętych. Ma to również dobre strony dla Ziemi, ponieważ nasz gazowy olbrzym pełni funkcję swego rodzaju tarczy ochronnej. Dzięki jego rozmiarom, a co za tym idzie – bardzo silnej grawitacji – większość obiektów mogących stworzyć dla nas zagrożenie jest przechwytywana właśnie przez Jowisza.
Czytaj też: Taki obraz nieba zafundowała nam NASA! Nagranie ujawniło, co się dzieje z obiektami w kosmosie
Europa to z kolei jedno z najbardziej obiecujących miejsc do szukania życia pozaziemskiego. Astrobiolodzy przypuszczają, iż pod lodową powierzchnią tego księżyca znajduje się ocean ciekłej wody. Pochodzące z wnętrza ciepło, a także ochronna rola pełniona przez lód sprawiają, iż na poważnie rozważa się scenariusze dotyczące występowania obcych form życia na Europie – bądź składników, które mogłyby je utworzyć.