Kot cętkowany (Prionailurus viverrinus) to średniej wielkości dziki kot, który żyje w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Uważa się, że nie mają żadnych naturalnych drapieżników, ale i tak jest zagrożony wyginięciem z powodu ingerencji człowieka, w tym rozwoju budownictwa mieszkaniowego, polowań, wyrębu i rybołówstwa. W artykule z 2020 r. podkreślono, że tylko 6-11 proc. obszarów, na których występuje kot cętkowany wraz z dwoma innymi dzikimi kotami z rodzaju Prionailurus, jest chronionych.
Czytaj też: “Lukrecjowe” koty pojawiły się w Finlandii. To wyjątkowe mutanty
W czasopiśmie Mammalia pojawiła się praca, która ujawnia, że koty cętkowane nie tylko doskonale polują w wodzie, ale w i na drzewach. Fotopułapki rozmieszczone wśród koron drzew przez naukowców z Bangladeszu mogą pomóc złożyć w całość ekologię tych pięknych, choć nieuchwytnych dzikich kotów.
Koty cętkowane są piękne, ale nie wiedzieliśmy, że umieją wspinać się po drzewach
Kamery zamontowane w koronach drzew w północno-wschodnim Bangladeszu przez zespół naukowców z University of Dhaka pod kierunkiem prof. Muntasira Akasha ujawniły nie lada niespodziankę, gdy nagrano na nich, jak koty cętkowane kradną pisklęta z gniazd. Dziewiętnaście nieruchomych obrazów przedstawia nocne polowania tarajów na dwie różne kolonie ptaków wielogatunkowych; wśród nich był kot cętkowany gryzący szyję małego kormorana (Microcarbo niger) w gnieździe w koronie 8-metrowego dębu indyjskiego (Barringtonia acutangular). To dość wysokie drzewo jak dla dzikiego kota, który ma liczne adaptacje do polowań w wodzie.
Czytaj też: Koty bengalskie nie są takie, za jakie je uważaliśmy
Kot cętkowany ma wodoodporne futro, a także pół-wciągane pazury i częściowo błoniaste przednie łapy, aby polować na swoją zdobycz, z której ok. 3/4 stanowią ryby rzeczne. Jednak pomimo tego, taraje nadal zachowują wiele typowych cech kocich. Ich uzębienie, z wyjątkiem dużych przedtrzonowców do chwytania śliskiej zdobyczy, ma ogólną kocią strukturę, a pół-błoniaste przednie łapy nie są podobne do łap rysia.
Zachowanie tych podstawowych cech może dać tarajom przewagę, gdy okoliczne tereny zalewane są w porze monsunowej. Do tej pory było zagadką, jak koty cętkowane są w stanie przetrwać, gdy ich żerowisko jest całkowicie zalane. Możliwość polowania na ptaki w wysokich koronach drzew może zapewniać schronienie i pokarm, gdy normalnie ich brakuje.
Taraje są tak biegłe w łapaniu zdobyczy rzecznych, że często są wypędzane z żyznych łowisk i ścigane przez ludzi, którzy uważają je za niebezpieczne lub za konkurencyjne w walce o pożywienie. Co ciekawe, wokalizacje kotów cętkowanych przypominają… kwakanie.
Prof. Muntasir Akash z University of Dhaka mówi:
Monitorowanie doniesień medialnych na temat konfliktów między ludźmi a kotami cętkowany sugeruje, że w kraju co dwa tygodnie dochodzi do nowego zdarzenia. W związku z tym działania na rzecz ochrony ukierunkowane na taraje powinny być priorytetem, a wszystkie opcje skutecznego łagodzenia skutków powinny zostać naukowo ocenione.
Oprócz presji ze strony człowieka, niszczenie terenów podmokłych zagraża populacjom kotów rybackich w Azji Południowo-Wschodniej, a gatunek ten jest obecnie klasyfikowany jako narażony na wyginięcie w czerwonej księdze gatunków zagrożonych Unii Ochrony Przyrody (IUCN).