Łącznie analizami zostało objętych 11 kręgów i 15 fragmentów kości jurajskich ichtiozaurów określanych mianem ichthyopterygia. Do tej pory zakładano, iż ichtiozaury należały do linii gadów, które okazały się beneficjentami masowego wymierania, do którego doszło pod koniec permu. Zdaniem naukowców miały one wyewoluować z żyjących na lądzie przodków.
Czytaj też: Kto waży więcej: ludzie czy wszystkie dzikie ssaki razem wzięte?
Najnowsze, zaskakujące wnioski w tej sprawie zostały przedstawione na łamach Current Biology. Z publikacji dowiadujemy się, iż wspomniane skamieniałości zostały zlokalizowane w skale liczącej około 250 milionów lat. To z kolei sugeruje, iż ichtiozaury mogły pojawić się na Ziemi jeszcze przed wymieraniem permskim, które miało miejsce około 252 milionów lat temu.
Członkowie zespołu badawczego przeprowadzili szereg analiz skupiających się zarówno na formacji skalnej, jak i samych kościach. W ten sposób stało się dla nich jasne, że kręgi pochodzą od rozwiniętego, szybko rosnącego i prawdopodobnie stałocieplnego, zamieszkującego oceany ichtiozaura.
Wydaje się prawdopodobne, że ichtiozaury pojawiły się na Ziemi jeszcze przed wymieraniem permskim, a nie po nim, jak zakładano przez długi czas
Warto zauważyć, że skamieniałości znajdowały się w skale pochodzącej z okresu 2 milionów lat po wymieraniu permskim. Są one więc najstarszymi znanymi nauce szczątkami ichtiopterygii. A skoro ówczesne organizmy mieszkały pod wodą, to oczywistym jest, że przodkowie ichtiozaurów muszą być jeszcze starsi. Stąd sugestia, jakoby pojawili się oni na Ziemi jeszcze przed wymieraniem sprzed 252 milionów lat.
To wciąż hipotezy, ale kierunek badań jest jasny. Aby uzyskać potwierdzenie dotychczasowych słów najlepiej byłoby znaleźć jeszcze starsze skamieniałości, dostarczając bezpośrednich dowodów na istnienie pływających przodków ichtiozaurów zamieszkujących naszą planetę przed wymieraniem permskim.
Czytaj też: Żyją samotnie, a wiedzą, jak przyciągnąć partnerki do seksu. Niedźwiedzie używają tajnego szyfru
Jednocześnie nie można wykluczyć mało prawdopodobnego, ale wciąż możliwego scenariusza, w którym ewolucja tych zwierząt nastąpiła w stosunkowo krótkim, 2-milionowym oknie czasowym pomiędzy wymieraniem permskim a powstaniem formacji skalnej z wyspy Spitsbergen. Jest to o tyle sensowna hipoteza, iż wcześniejsze badania pokazały, że ichtiozaury wyewoluowały w kierunku naprawdę imponujących rozmiarów w ciągu około 2,5 miliona lat. Mimo wszystko, jeśli nie uda się znaleźć konkretnych dowodów, paleontologom pozostaną w tej sprawie jedynie domysły. Co wiemy na pewno? To, że ichtiozaury nie należały do zwierząt, z którymi chcielibyśmy się spotkać twarzą w twarz. Szczęki wypełnione setkami zębów i nawet 4 metry długości to chyba wystarczające argumenty.