Ptaki to fascynująca gromada stałocieplnych zwierząt z podtypu kręgowców, które jako jedne z nielicznych do perfekcji opanowały umiejętność latania. Pokonywane przez nie dystanse niejednokrotnie onieśmielają, ale jaka jest największa wysokość, na jakiej można je spotkać?
Czytaj też: O czym śnią ptaki? Wreszcie poznaliśmy odpowiedź
W 1973 r. pewien sęp plamisty uderzył w samolot pasażerski znajdujący się na wysokości 11 300 m nad Wybrzeżem Kości Słoniowej w Afryce Zachodniej. Choć jeden z silników uległ uszkodzeniu, samolotowi udało się wyjść z tego zdarzenia bez szwanku. Nie można tego samego powiedzieć o ptaku, po którym pozostało tylko 5 pełnych i 15 częściowych piór. To wystarczyło do pozytywnej identyfikacji gatunku i potwierdzenia tego niesamowitego wyczynu.
Niektóre ptaki mogą wznieść się ponad Mount Everest
Sęp plamisty, zwany także sępem Rüppella (Gyps rueppelli), jest gatunkiem dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych. Występuje w strefie Sahelu i wschodniej Afryce, od czasu do czasu pojawia się nad Morzem Śródziemnym, a od 2015 r. jest uznawany za krytycznie zagrożony wyginięciem.
Czytaj też: Ptaki jak ludzie. Ten gatunek wykorzystuje niesamowity sposób komunikacji
Ptakom grozi utrata siedlisk, polowania i zmniejszona dostępność ich jedynego źródła pożywienia – padliny. Duży problem stanowią także zatrucia, szczególnie w Afryce Wschodniej, głównie spowodowane pestycydem zwanym karbofuranem, ale organizacja charytatywna BirdLife International podkreśla niemały wpływ leku diklofenak. Ten środek przeciwzapalny może być stosowany w leczeniu weterynaryjnym, ale jest śmiertelny dla sępów plamistych, jeśli połkną zwłoki zwierząt, którym podano tę substancję. Niesamowite jest to, że sępy te mogą bez problemu pożerać mięso zakażone wąglikiem czy jadem kiełbasianym.
Jeśli kiedykolwiek będziesz miał szczęście zobaczyć sępa Rüppella na żywo, jest to widok, którego szybko nie zapomnisz. Te majestatyczne ptaki osiągają wysokość prawie metra i mają charakterystyczną głowę pozbawioną piór – Animalia pisze, że to przystosowanie wynika z ich tendencji do wtykania całej głowy w ofiarę podczas ucztowania.
Ich potężne skrzydła mają rozpiętość ponad 2 metrów, ale w locie wykorzystują je oszczędnie. Sępy plamiste regularnie osiągają imponujące wysokości, korzystając z silnej termiki, gdy szybują nad ziemią i skanują swoją ofiarę. Jest całkiem możliwe, że wydarzenie z 1973 r. było anomalią. Istnieją powody, dla których na ogół nie widuje się ptaków obok samolotów pasażerskich na wysokości przelotowej, a większość z nich ma związek z tlenem.
Inni pretendenci do tytułu najwyżej szybujących to żuraw szary (Grus grus), którego zarejestrowano na wysokości 10 000 m, gdy unikał orłów w Himalajach, oraz gęś tybetańska (Anser indicus), którą zauważono na maksymalnej wysokości 7300 m i ma ogromne płuca, które radzą sobie z brakiem tlenu. Mimo to BBC Wildlife donosi, że nawet przy zastosowaniu nowoczesnej technologii śledzenia nie odnotowaliśmy, aby inny ptak zbliżył się do rekordu sępa plamistego.