W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Journal of Feline Medicine and Surgery zbadano dane pochodzące od prawie 8000 kotów domowych w Wielkiej Brytanii, które umarły między styczniem 2019 r. a marcem 2021 r. Celem naukowców z Royal Veterinary College w Londynie było wskazanie konkretnych ras, które żyją najdłużej, co może okazać się przydatne podczas podejmowania decyzji dotyczących zakupu lub adopcji zwierzęcia.
Czytaj też: Koty bengalskie nie są takie, za jakie je uważaliśmy
Z ustaleń naukowców wynika, że koty birmańskie i burmańskie mają najdłuższą średnią długość życia wśród popularnych ras, podczas gdy sfinksy umierają najmłodziej.
Jakie koty są najbardziej długowieczne?
Średnia długość życia kotów może być użyteczną miarą, ale nie mówi wszystkiego. Aby uzyskać pełniejszy obraz przewidywanej długości życia kotów, naukowcy opracowali “tabele życia”, w których szacuje się średnią pozostałą długość życia kotów w danym wieku, wykluczając dane dotyczące zwierząt, które umarły przed osiągnięciem tego wieku.
Czytaj też: Czy koty umieją aportować?
Badanie wykazało, że średnia długość życia kotów domowych w Wielkiej Brytanii w momencie urodzenia wynosi 11,7 lat. Wskazano, że tzw. mieszańce żyły ok. 1,5 roku dłużej niż koty rasowe. Koty birmańskie i burmańskie miały najdłuższą oczekiwaną długość życia w chwili urodzenia – średnio 14,4 lat. Z kolei średnia długość życia sfinksów była o ponad połowę krótsza i wynosiła zaledwie 6,7 roku – prawdopodobnie z powodu genetycznej predyspozycji do chorób serca.
Warto zaznaczyć, że na średnią długość życia kota wpływają inne czynniki poza rasą. Kotki żyły średnio o 1,3 roku dłużej niż kocury, podczas gdy osobniki wysterylizowane i wykastrowane żyły o 1,1 roku dłużej niż te, które dalej były płodne.
Naukowcy nie wykluczają, że preferencje kulturowe – czy koty są trzymane w domu, czy wypuszczane na zewnątrz, mogą wpływać na szacowaną długość życia zwierząt. Preferencje te są bardzo zróżnicowane i trudno je określić ilościowo. Dzieje się tak dlatego, że kliniki weterynaryjne nie rejestrują, czy i jak często kot wychodzi na zewnątrz, a jego przygody na świeżym powietrzu mogą zdarzać się częściej lub rzadziej.
Dr Kendy Teng, epidemiolog małych zwierząt z National Chung Hsing University, mówi:
Tabele życia dostarczają właścicielom kotów i weterynarzom więcej informacji, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu ważnych decyzji dotyczących adopcji, leczenia lub eutanazji.
Badanie miało również nieoczekiwany wpływ emocjonalny na niektórych właścicieli kotów. Gdy naukowcy podzielili się wynikami w mediach społecznościowych, zaczęły spływać komentarze mówiące o chęci lepszego traktowania swoich zwierząt i doceniania czasu, który z nimi się spędza. Taka świadomość pomaga właścicielowi zwierzęcia pielęgnować wykształconą więź i relację z czworonogiem.