Palenie papierosów uzależnia podobnie jak twarde narkotyki. Nikotyna wywołuje silne uzależnienie i wpływa na pracę mózgu.
- Nikotyna zmienia działanie komórek tworzących układ nerwowy. Komórki te komunikują się ze sobą poprzez synapsy. Informację przenoszą neuroprzekaźniki wydzielane przez jedną komórkę, które łączą się z receptorami na drugiej komórce.
- Cząsteczka nikotyny przypomina kształtem neuroprzekaźnik zwany acetylocholiną. Bierze on udział w wielu procesach fizjologicznych: od sterowania mięśniami przez kontrolowanie rytmu serca po zapamiętywanie.
- Po dotarciu do mózgu nikotyna łączy się z receptorami nikotynowymi. Palacze mają ich więcej w mózgu niż osoby wolne od nałogu. Organizm reaguje na nikotynę tak jak na naturalną acetylocholinę.
- Nikotyna jednocześnie działa na tzw. układ nagrody i zwiększa produkcję innych neuroprzekaźników: dopaminy i endorfin. Odpowiadają one za uczucie przyjemności i euforii. Gdy poziom nikotyny spada, pojawia się głód nikotynowy.
- Głód nikotynowy sprawia, że palacz sięga po kolejnego papierosa. Po pierwszym zaciągnięciu się dymem średnie stężenie nikotyny we krwi wynosi 7 ng/ml (ng to nanogram – miliardowa część grama). Po wypaleniu papierosa poziom nikotyny we krwi wynosi przeciętnie 20-60 ng/ml, ale może sięgać nawet 100 ng/ml.
- Z upływem czasu układ nerwowy przystosowuje się do działania nikotyny. Aby poczuć przyjemność, palacz musi zwiększać jej dawkę.