Hydroksyl w atmosferze Wenus

Grupa hydroksylowa (-OH) składa się z atomów tlenu i wodoru i jest wysoce reaktywny. Hydroksyl został wykryty na wysokości 100 km nad powierzchnią Wenus, przy czym warstwa, w której był rozproszony, osiągała grubość 10 km. Obecność tej substancji jest niezwykle istotne dla astronomów, gdyż hydroksyl reaguje gwałtownie z innymi związkami w atmosferze. Na przykład na Ziemi hydroksyl neutralizuje substancje, które zaneczyszczają atmosferę. A na Marsie związek ten hamuje przejście dwutlenku węgla w tlenek węgla.
Zdaniem jednego z naukowców, którzy odkryli hydroksyl w atmosferze Wenus, Giuseppe Piccioniego z Istituto di Astrofisica Spaziale e Fisica Cosmica w Rzymie, dane Venus Express umożliwią udoskonalenie istniejących już modeli powłoki gazowej Wenus.
W atmosferze ziemskiej obecność grup hydroksylowych jest ściśle związana z obecnością dużej ilości ozonu. Teraz prawdopodobnie to samo będzie można powiedzieć i o Wenus. Ozon jest ważnym składnikiem atmosfery każdej planety. Pochłania on promieniowanie ultrafioletowe Słońca, a w przypadku Ziemi chroni przed nim również biosferę. Zgodnie z danymi sondy ESA ilość hydroksylu przez cały czas ulega zmianie i może różnić się nawet o 50% w zależności od położenia określonej części planety w stosunku do Słońca. Możliwe, że jest to również wpływ ozonu. Dlatego więc tak niezbędne jest uwzględnienie ilości ozonu i jej zmian zarówno w istniejących, jak i w powstających modelach.
Badania sondy Venus Express dowiodły, że Wenus jest planetą o wiele bliższą Ziemi, niż myślano do tej pory. JSL
źródło: ESA