Około 50 tysięcy lat temu rzeczony osobnik przemierzał to, co dzisiaj nazywamy Alaską. Kiedy jego żywot dobiegł końca, szczątki zapadły się w wiecznej zmarzlinie, która zapewniła im świetne warunki do konserwacji. W 1979 roku poszukiwacze złota natrafili na truchło. Następnie zajęli się nim naukowcy, którzy – poza przeprowadzeniem analiz – mieli też nieco szalony pomysł.
Czytaj też: Zagadka tych tajemniczych pingwinów rozwikłana! Wiemy, dlaczego porzucają jedno ze swoich jaj
Został on zrealizowany przez Dale’a Guthrie i jego współpracowników. Co ciekawe, wstępne analizy sugerowały, że szczątki miały około 36 000 lat. Z czasem, korzystając z bardziej zaawansowanych metod, naukowcy ogłosili, iż są one nawet starsze i mają około 50 000 lat. Zwierzę zyskało nawet przydomek Blue Babe, który stanowił nawiązanie do jego niebieskiego zabarwienia na skutek kontaktu z minerałem znanym jako wiwianit.
Aby zwieńczyć i uczcić pracę Eirika Granqvista z Blue Babe, urządziliśmy kolację z gulaszu z żubra dla niego i dla Bjorna Kurtena, który wygłaszał gościnny wykład. […] Mała część szyi mumii została pokrojona w kostkę i dusiła się w garnku z wywarem i warzywami. opisywał Guthrie
Gulasz z mięsa żubra liczącego około 50 000 lat był rzekomo całkiem smaczny
Mięso było rzekomo nieco twarde i miało silny, plejstoceński aromat, choć posiłek i tak skończył w żołądkach uczestników uczty. Żubr sprzed 50 tysięcy lat prawdopodobnie padł ofiarą drapieżników, o czym świadczą ślady zębów widoczne w obrębie szyi zwierzęcia. Tkanka w tym miejscu zamarzła jednak na tyle szybko, że po jej rozmrożeniu tysiące lat później nadal była zdatna do spożycia.
Czytaj też: Królowa na miarę naszych… chęci. O władczyni, która nie istniała
Posiłek z liczącego 50 tysięcy lat mięsa żubra spożyło łącznie od kilku do kilkunastu osób, które stwierdziły, że był on całkiem smaczny. Istotniejszy wydaje się natomiast fakt, iż ta kulinarna przygoda nie zakończyła się tragedią – żaden ze śmiałków nie doświadczył rzekomo problemów żołądkowych. Żubr pierwotny był powszechnie spotykany nie tylko w Ameryce Północnej, ale również w Europie i Azji Środkowej. Do jego wyginięcia doszło około 10 tysięcy lat temu.