Issam Menfi odnalazł bowiem głowę, która dawniej tworzyła posąg Bachusa. Jej datowanie sugeruje, że mowa o artefakcie pochodzącym z czasów greckich. Archeolog dokonał tego niezwykłego znaleziska w kanale wodnym położonym w niewielkiej odległości od miasta Cyrena, które założono w VII wieku p.n.e.
Czytaj też: Starożytny grobowiec robi wrażenie nawet długo po jego zbudowaniu. Kogo w nim pochowano?
Historycy nie są zgodni co do tego, kiedy dokładnie powstała Cyrena, choć można założyć, że stało się to w siódmym stuleciu p.n.e. Jeśli chodzi o dokładne datowanie, to w tym przypadku niektórzy badacze mówią o 630 roku p.n.e. podczas gdy inni skłaniają się ku wariantowi z okresem od 675 do 650 roku p.n.e. Bez względu na rok, wiemy, iż założycielami miasta byli greccy emigranci pochodzący z wyspy Thera.
Cyrena znajduje się we wschodniej Libii, a pierwszym władcą tego miasta był Battus. Założona przez niego dynastia Battiadów rządził Cyreną do 440 roku p.n.e. i całkiem nieźle wywiązywała się z tego zadania – szczególnie mając na uwadze rozwój gospodarczy oraz utworzenie kilku istotnych dla regionu portu (funkcjonujących nawet współcześnie).
Głowa będąca dawniej fragmentem posągu Bachusa stanowi pamiątkę po czasach rzymskich na terenie miasta Cyrena, które powstało w VII wieku p.n.e.
Z czasem sytuacja stała się nawet lepsza, a to za sprawą okresu zwanego Egiptem ptolemejskim. Jego początek miał miejsce wraz ze śmiercią Aleksandra Wielkiego i przejęciem władzy przez Ptolemeuszy. W Cyrenie zaczęto kształcić wybitnych lekarzy oraz filozofów, a w 96 roku p.n.e. kontrolę nad miastem przejęli Rzymianie. Wielki kryzys nastąpił ponad dwieście lat później, ponieważ w 115 roku Żydzi zorganizowali bunt, który zakończył się upadkiem Cyreny. W kolejnych stuleciach doszło do potężnego trzęsienia ziemi oraz najazdu Arabów, a miasto zamieniło się w ruinę.
Czytaj też: Krwawa historia Jedwabnego Szlaku. Do jej opowiedzenia naukowcy wykorzystali ogień
Znajdujące się tam pozostałości stanowią łakomy kąsek dla archeologów oraz wszelkiej maści poszukiwaczy skarbów. Menfi odnalazł głowę pochodzącą z posągu Bachusa, czyli boga wina, rolnictwa, płodności czy zabawy. Rzymianie nazywali go Dionizosem, a obecność takiej statui pokazuje, jak rozprzestrzeniały się wierzenia w starożytnym świecie.