We wrześniu 2008 roku przeprowadzono badanie opisane w magazynie PNAS, w którym wzięli udział ponad 95-letni Amerykanie posiadający japońskie korzenie. Tym razem genetycy z Christian-Albrechts-Universität zu Kiel zbadali DNA 388 stuletnich mieszkańców Niemiec i dodatkowo 731 młodszych Niemców. Wyniki badań na Niemicach są niezwykle ważne, gdyż — po pierwsze — badania na mieszkańcach jednego kraju mają w tym przypadku niewielką wartość statystyczną, a po drugie —Japończycy i Europejczycy różnią się znacznie pod względem genetycznym.
Najtrudniej było zdobyć odpowiednią ilość DNA do badań, szczególnie DNA długowiecznych (100-letnich) mieszkańców — opowiada w informacji prasowej uniwersytetu doktor Friederike Flachsbart. Zmiany genetyczne są bowiem bardziej widoczne w DNA osób 100-letnich, niż tych zaledwie o pięć lat młodszych. Problem ten rozwiązał biobank danych Popgen ze Szlezwiku-Holsztynu, w którego zbiorach znajduje się już ponad 660 próbek DANN stulatków. Badania wykazały, że wariant genu FOXO3A o wiele częściej występuje u tych ludzi, którzy przekroczyli granicę 100 lat, a więc musi on mieć pewien związek z długością życia. Analizę genu FOXO3A rozpoczęto już w latach 90-tych XX wieku, wtedy bowiem potwierdzono jego związek z procesami starzenia się robaków i much.
Według profesor Almut Nebel dane zebrane we wrześniu przez grupę naukowców skupionych wokół Bradleya J. Willcoxa powinny zostać potwierdzone przez niezależne grupy naukowców z innych krajów. Teraz więc, gdy amerykańskie wyniki zostały poświadczone również przez niemieckie (a równolegle także francuskie) badania zaawansowanych wiekowo osób z innych krajów, można śmiało twierdzić, że istnieje określony związek pomiędzy prawdopodobieństwem długowieczności, a wariantem genu FOXO3A. Już niedługo pojawi się książka ze zdjęciami i historiami życia ludzi, którzy wzięli udział w danym badaniu. JSL
źródło: www.uni-kiel.de