Jak się okazuje, wcale nie chodzi o utrzymanie sprawności fizycznej, a przyczyn może być kilka. Wśród nich wymienia się na przykład próby samców jaszczurek mające na celu przybranie bardziej imponującej postawy i sprawienie, by wyglądać na większych niż są w rzeczywistości. Kiedy spotkają się dwa osobniki, mogą ocenić wzajemne gabaryty i zdecydować, czy wchodzenie w bezpośrednią konfrontację ma w ogóle sens.
Czytaj też: Czy to niepokojący efekt topnienia lodowców? Znaleźli w górach wirusy sprzed 15 000 lat
Innym aspektem opisywanego zjawiska jest próba przyciągnięcia uwagi samic. Przedstawiciele gatunku Sceloporus occidentalis pokazują w ten sposób swoje jasnoniebieskie brzuchy, ponieważ samice wybierają samców o jaśniejszych kolorach. Wykonywanie pompek z większą werwą może może być również przejawem wyższej sprawności fizycznej. Wszystko po to, by móc znaleźć przedstawicielkę płci przeciwnej gotową do rozrodu.
Wróćmy jednak do wszelkiego rodzaju tańców odprawianych w kontakcie z innymi samcami. W takich sytuacjach jaszczurki rozstawiają swoje kończyny jak najszerzej, pompują klatki piersiowe czy wystawiają języki. Zdarza się nawet, że zmieniają swoje kolory na jaśniejsze. A wszystko po to, by zniechęcić przeciwnika do walki, a zachęcić go do bezkrwawego odwrotu.
Jaszczurki robią pompki między innymi w celu odstraszania przeciwników i przyciągania uwagi samic
Co w sytuacji, gdy jaszczurka przejawia tego typu zachowania w sytuacji, gdy w pobliżu nie ma innych przedstawicieli jej gatunku? Przytoczone sposoby komunikacji nie muszą dotyczyć jedynie jaszczurek, ale również ludzi. Wcale nie musi też chodzić o odstraszenie właściciela. Wręcz przeciwnie – może to być metoda na przyciągnięcie jego uwagi w sytuacji, gdy zwierzę pragnie towarzystwa bądź jest spragnione czy głodne. Oczywiście nie można wykluczyć scenariusza, w którym nasz pupil uznaje nas za zagrożenie i zaczyna “prężyć muskuły” w ramach odstraszania intruzów.
Czytaj też: Trzmiele zachowują się jak ludzie. Potwierdza to chwytające za serce nagranie
Wszystkie te informacje prowadzą do kluczowego wniosku: świat zwierząt jest pełen werbalnych i niewerbalnych sygnałów, które również wykazujemy – być może nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Tańce godowe czy próby odstraszania przeciwników są jednak spotykane u wielu różnych gatunków, bez względu na to, czy mówimy o gadach, płazach, ptakach bądź ssakach.