Udar słoneczny
Udar słoneczny i udar cieplny to stany, których nie należy ze sobą utożsamiać, mimo że łączy je wiele podobieństw, zwłaszcza co do przebiegu i metod leczenia. Udar słoneczny, zwany też porażeniem słonecznym, to zespół objawów psychofizycznych, takich jak bóle i zawroty głowy, zaczerwienienie i oparzenia skóry oraz poczucie wewnętrznego niepokoju. Poza tym powoduje uczucie pragnienia i chłodu oraz łamania w kościach, a także spowolnienie ruchowe. Dolegliwości tego typu powstają w wyniku bezpośredniego nasłonecznienia nieosłoniętej głowy oraz okolicy karku, ramion i dekoltu. Długotrwała ekspozycja ciała na promienie UV prowadzi do intensywnego ogrzania ustroju oraz przekrwienia opon mózgowych i mózgu, co sprzyja zaburzeniom pracy ośrodka termoregulacji. Porażony układ nerwowy traci stopniowo zdolność prawidłowego funkcjonowania w obszarze rozprowadzania i oddawania ciepła. Stan tego typu poza tym sprzyja odwodnieniu organizmu i nadmiernej utracie elektrolitów, co również niekorzystnie wpływa na zdrowie. Udar słoneczny jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci i seniorów oraz osób obciążonych chorobami o charakterze sercowo-naczyniowym.
Objawy udaru słonecznego pojawiają się i narastają stopniowo. Pierwsze dolegliwości można odczuć po kilku godzinach od zejścia ze słońca. Aby zapobiec postępowi dolegliwości, dobrze jest schłodzić ciało i uzupełnić utracone sole mineralne oraz wodę. Warto także na ból głowy wziąć lek z grupy NLPZ, na którego temat więcej informacji znajduje się na stronie https://ketonal.pl. Można też natłuścić i nawilżyć skórę, a przed kolejnym wyjściem z domu odpowiednio się zabezpieczyć, zakrywając najbardziej narażone okolice ciała, a także posmarować się kremem z filtrem.
Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
Udar cieplny
Udar cieplny to reakcja organizmu na przegrzanie, wywołana znacznym wzrostem temperatury ciała do wartości powyżej 40°C. Jego powstawaniu sprzyja wiele dodatkowych czynników środowiskowych, głównie wysoka wilgotność i brak lub bardzo mały ruch powietrza. Udaru tego typu można zarówno dostać od zbyt długiej ekspozycji ciała na promieniowanie słoneczne, jak i w innych okolicznościach. Najczęściej pojawia się u osób z predyspozycjami podczas fal gorąca latem. Wówczas to tzw. udar cieplny klasyczny.
Niebezpieczny dla zdrowia stan może też mieć charakter wysiłkowy i dotykać osoby pracujące fizycznie w gorącym i wilgotnym środowisku. Udar cieplny również oznacza upośledzenie funkcji ośrodka termoregulacji, jednak w jego przebiegu pojawia się więcej objawów o różnym charakterze. Do grupy pierwszych dolegliwości zaliczają się m.in. kurcze brzucha i kończyn, nudności, silne pocenie się oraz blada i chłodna skóra. Wraz z postępem choroby dochodzi zmęczenie, splątanie, obniżenie zdolności koordynacji ruchowej i drgawki, a wysokiej temperatury ciała nie zbijają leki przeciwgorączkowe. Udar cieplny może prowadzić do zaburzeń pracy narządów wewnętrznych.