Isaac Vaghefi, adiunkt Binghamton University (USA) i jego koledzy przeprowadzili ankietę wśród 182 studentów i poprosili, aby opisali, w jaki sposób codziennie korzystają z smartfona. Na podstawie analizy odpowiedzi klasyfikowali użytkownika jako jeden z następujących typów: rozważny, typowy, bardzo zaangażowany, fanatyczny i uzależniony.
Jako “uzależnionych” sklasyfikowano 7 proc. badanych, jako “fanatyków” – 12 proc. Obie te grupy doświadczają osobistych, społecznych i zawodowych problemów ze względu na kompulsywną potrzebę korzystania ze smartfonów. Użytkownicy ci wykazywali oznaki, które mogą wskazywać na depresję, izolację społeczną, niepokój społeczny, nieśmiałość, impulsywność i niską samoocenę. Kobiety wykazywały większą podatność na uzależnienie.
“Nasze smartfony stały się narzędziami zapewniającymi krótkotrwałą, szybką i natychmiastową satysfakcję, co jest dużym wyzwaniem- wyjaśnia Vaghefi. – Nasze neurony wysyłają impulsy, uwalniana jest dopamina, co z czasem sprawia, że pragniemy szybkiej reakcji zwrotnej i natychmiastowej satysfakcji. Z tego powodu skraca się także czas skupienia uwagi – jesteśmy coraz bardziej i bardziej podatni na nudę”.
„Uzależnienie od technologii” nie jest oficjalnym zaburzeniem psychicznym ujętym w najnowszej klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (DSM-5), jednak termin ten bywa używany w przypadku zachowań związanych z mediami społecznościowymi, nadmiernym przesyłaniem tekstów, przeciążeniem informacją, zakupami online, hazardem, grą wideo, pornografią internetową i ogólnie używaniem smartfonów.
„Chociaż użytkownicy sklasyfikowani jako +uzależnieni+ byli w mniejszości, przewiduję, że uzależnienie od technologii będzie rosło wraz z postępem technologicznym, a twórcy gier i gadżetów odkryją nowe sposoby na zapewnienie długoterminowego zaangażowania użytkowników w technologię” – komentuje Vaghefi.
Naukowiec sugeruje skorzystanie z profesjonalnej pomocy psychologicznej, jeśli zaobserwujemy u siebie jeden z następujących objawów:
– wykorzystujesz technologię jako sposób na ucieczkę od problemów albo złagodzenie poczucia bezradności, winy, lęku lub depresji,
– ignorujesz to, co dzieje się w rzeczywistości na rzecz tego, co się dzieje wirtualnie,
– ciągle sprawdzasz smartfon, nawet jeśli nie dzwoni ani nie wibruje,
– wpadasz w paranoję, gdy nie masz smartfona ze sobą.