Znalezisko nie jest szczególnie nowe, ponieważ miało miejsce w 1983 roku i obejmowało kość udową zwierzęcia przypominającego antylopę. Kiedy naukowcy przeprowadzili analizy zdjęć rentgenowskich, zdali sobie sprawę, że w kości znajdowały się trzy groty strzał. Te również wykonano z kości, a następnie nasączona trucizną. Tak przynajmniej wynika z badań przeprowadzonych kilkadziesiąt lat później.
Czytaj też: W meksykańskiej dżungli było ukryte pradawne miasto. Niebywałe odkrycie obejmuje ogromny obszar
Justin Bradfield z Uniwersytetu w Johannesburgu wyjaśnia, że analizy wspomnianej kości przeprowadził wraz ze współpracownikami nieco przypadkowo. Głównym celem był bowiem mający około 500 lat pojemnik na leki, również znaleziony w Republice Południowej Afryki. Przy okazji badacze wzięli pod lupę szczątki antylopy o znacznie odleglejszym datowaniu. To doprowadziło ich do zaskakujących wniosków.
Rezultaty ekspertyz chemicznych wskazują na stosowanie wieloskładnikowej trucizny, którą nasączano groty strzał około siedmiu tysięcy lat temu. Wydaje się, że w składzie tej substancji mogły znajdować co najmniej trzy różne składniki, choć jak na razie udało się zidentyfikować dwa. Co ciekawe, niepotwierdzone jeszcze dowody sięgają znacznie odleglejszej przeszłości.
Broń w postaci fragmentów strzał sprzed 7000 lat była nasączona wieloskładnikową trucizną. Takie groty wystrzeliwano następnie w czasie polowań
Jest bowiem mowa o stosowaniu trucizn w czasie polowań nawet 60 000 – 70 000 lat temu. Ze względu na brak solidnych podstaw naukowcy nie mogą jednak uznać tych doniesień za pewnik. W przypadku grotów strzał z południowej Afryki taka pewność występuje. Tworzenie takich mieszanek pokazuje, jak biegli w tego typu działaniach byli ówcześni mieszkańcy.
W toku prowadzonych analiz członkowie zespołu badawczego zidentyfikowali digitoksynę i g-strofantynę. Oba te składniki są znane z ich stosowania w produkcji trucizn nakładanych na groty strzał. Poza tym autorzy ostatnich badań zwrócili uwagę na kwas rycynolowy, który może występować w wyniku oksydacyjnego rozpadu rycyny. Jako że przytoczone składniki nie występują wspólnie w żadnej konkretnej roślinie, to oznacza to, iż musiały zostać celowo połączone.
Czytaj też: Archeolodzy znaleźli topory sprzed 1,5 mln lat. Nasz gatunek wtedy jeszcze nie istniał
Co ciekawe, znalezisko miało miejsce w pobliżu Jaskini Krugera, ale nie rosną tam rośliny zawierające przytoczone trucizny. Z tego względu twórcy mieszanki albo odbywali daleki podróże w celu zdobycia tych składników albo pozyskiwali je w ramach handlu wymiennego. Szerokie możliwości płynące ze stosowania trucizn w czasie polowań sprawiały, że tego typu rozwiązania pojawiły się w wielu częściach świata równocześnie. Wielką niewiadomą pozostaje to, kiedy po raz pierwsze użyto trucizny w celu ułatwienia zdobywania pożywienia.