Naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Ohio opisali na łamach Royal Society Open Science najstarszą skamieniałość bobra. Mowa o szczątkach nowego gatunku Microtheriomys articulaquaticus, których wiek określono na 30 mln lat (środkowy oligocen).
Najstarszą dotychczas znaną skamieniałością bobra były kości znalezione we Francji, które miały 23 mln lat i pochodziły z przełomu oligocenu i miocenu. Najnowsze odkrycie przesuwa początek ewolucji bobrów o 7 mln lat wstecz! Ponadto okazuje się, że ta grupa ssaków wyewoluowała najpierw w Ameryce Północnej, a nie w Eurazji, jak sądzono.
Czytaj też: Wysokość szczytów w Tatrach do poprawki. Najnowsze pomiary wskazują zupełnie inne wartości
Badacze odkryli w zachodniej Montanie skamieniałe kości i zęby. Po kształcie zębów od razu rozpoznali, że mają do czynienia z zapisem kopalnym jakiegoś gryzonia. Dopiero analiza kości u nogi o długości centymetra pozwoliła na głębsze wnioski odnośnie znaleziska.
Na podstawie porównań skamieniałego okazu do tych występujących u dzisiejszych bobrów odkryto, że zwierzę miało ziemnowodny tryb życia. Wskazuje na to również charakter skał, w których znaleziono szczątki (były to osady wodne) oraz skamieniałości ryb, które znajdowały się w tym samym miejscu.
Czytaj też: Świat wkroczył w nową epokę – w antropocen. Po czym go rozpoznamy teraz i za miliony lat?
Jak wyglądały bobry 30 mln lat temu?
Odkryte skamieniałości pierwszego gatunku bobra wskazują, że osobniki były niewielkie. Ważyły około kilograma i żywiły się miękkimi roślinami. Nie miały wówczas jeszcze spłaszczonego ogona, który ułatwiał pływanie.
Czytaj też: Płonące hałdy jak wulkany. “Wybuchowo” potrafi być także w Polsce [WYWIAD]
Wiedza o tym, że bobry wyewoluowały dużo wcześniej, wiele nam mówi o samej historii gryzoni. Zdaniem naukowców, obecnie cztery na dziesięć ssaków to gryzonie. Jest to grupa tak bardzo zróżnicowana, że badacze szukają źródeł i początków tego rozkwitu ewolucyjnego.