Gwiazda ta jest młodsza od Słońca – jej wiek szacuje się na 850 mln lat, jest również trochę mniejsza i zimniejsza, niż nasza gwiazda macierzysta. Niedawno międzynarodowy zespół naukowców przeprowadził bardziej szczegółową analizę Epsilon Eridani w zakresie podczerwonym, co dostarczyło kolejnych ciekawych odkryć. Naukowcy zauważyli wewnętrzny pas planetoid leżący w odległości trzech jednostek astronomicznych od gwiazdy — a więc dokładnie w tym miejscu, w którym w naszym układzie planetarnym znajduje się podobny pas. Łączna masa materiału wchodzącego w skład pasa planetoid jest również podobna – wynosi ona jedną dwudziestą masy Księżyca.
Naukowcy zauważyli również drugi wewnętrzny pas planetoid w odległości 20 jednostek astronomicznych od Słońca. Jego łączna masa jest równa masie Księżyca. Dokładnie przeanalizowany został także pierścień komet, o którego istnieniu przypuszczano już wcześniej. Zajmuje on przestrzeń o szerokości od 35 do 100 jednostek astronomicznych, co czyni go podobnym do naszego pierścienia Kuipera, jednakże przewyższa go pod względem masy o około 100 razy. Naukowcy tłumaczą tę różnicę w masach wpływem innych planet – 850 mln lat temu nasz pierścień Kuipera był o wiele większy, niż obecnie, lecz wchodzące w jego skład obiekty w różny sposób „rozeszły się” po przestrzeni kosmicznej. Podobny los czeka pas komet w układzie Epsilon Eridani – twierdzą naukowcy.
Wiadomo już, że wokół gwiazdy krążą trzy planety. W roku 2006 odkryto pierwszą planetę ważącą 1,5 mas Jowisza, naukowcy są jednak pewni, że planet jest więcej. Wskazuje na to położenie pasów planetoid i komet w układzie, odpowiadające dokładnie trzem planetom naszego układu o masach od Neptuna do Jowisza. Kolejna planeta powinna się znajdować w okolicach drugiego pasu planetoid.
Liczący sobie 850 mln lat układ Epsilon Eridani jest według naukowców doskonałym źrodłem informacji o tym, jak rozwijał się nasz Układ Słoneczny. Astronom Dana Backman z SETI Institute twierdzi, że odkryty bliźniaczy system wygląda prawdopodobnie tak samo, jak nasz własny układ planetarny w czasach, gdy na Ziemi rozwijało się życie. JSL
źródło: Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics