Bialowieza Forest – taką nazwę otrzymał nowy transgraniczny Obiekt Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jego zasięg obejmuje powierzchnię blisko 141 tysięcy ha terenów po obu stronach granicy państwowej. Puszcza Białowieska jest ostatnim naturalnym ekosystemem leśnym w Europie. Na terenie Puszczy żyje niespotykane bogactwo fauny i flory, w tym m.in wilki, rysie, wydry i największe europejskie ssaki – żubry. Średni wiek drzew w Puszczy wynosi 126 lat.
Komitet Światowego Dziedzictwa już w 1979 roku wpisał na Listę Światowego Dziedzictwa polską część Puszczy Białowieskiej pod nazwą Białowieski Park Narodowy. W 1992 roku teren powiększono o obszerną część Puszczy Białowieskiej położoną po stronie białoruskiej. Utworzono wówczas Transgraniczny Obiekt Światowego Dziedzictwa “Belovezhskaya Pushcha / Bialowieza Forest”.
W 2008 roku Polska i Białoruś rozpoczęły starania o renominację obiektu proponując nową nazwę, zmianę powierzchni oraz nowe kryteria uznania. Państwa będące Stronami Konwencji uzgodniły zaproponowanie nowej, rozpoznawalnej na całym świecie, nazwy „Bialowieza Forest”.
Na listę UNESCO trafiają obiekty z całego świata, które wyróżnia unikatowa wartość kulturowa lub przyrodnicza. W czerwcu 2014 roku lista UNESCO obejmowała 1007 obiektów w 161 krajach. W Polsce jest kilkanaście obiektów światowego dziedzictwa. Obok Puszczy Białowieskiej na liście UNESCO wymienione są m.in: Kopalnia Soli w Wieliczce, Średniowieczny zespół miejski Torunia oraz Stare Miasto w Krakowie i w Warszawie.