Początek badań w tym zakresie sięga 2021 roku, kiedy to naukowcy prowadzący badania na terenie Turcji natknęli się na obiekt, który może stanowić pozostałość legendarnej łodzi. Tak przynajmniej sugerują uczestnicy wykopalisk poświęconych kopcowi na terenie formacji zlokalizowanej około 30 kilometrów od góry Ararat. Najnowsze ustalenia w tej sprawie stanowią efekt współpracy, w której wzięli udział eksperci z Turcji oraz Stanów Zjednoczonych.
Czytaj też: Bogato zdobiony grobowiec zbił archeologów z tropu. Kim był złożony w nim człowiek?
Wspomniana formacja, czyli Durupinar, ma geologiczny charakter i nieco ponad 160 metrów długości. Pod względem wymiarów objęty wykopaliskami kopiec pasuje do gabarytów, o jakich wspomina biblijna relacja. Niedawno archeolodzy dotarli do kilkudziesięciu próbek, które zostały poddane szczegółowym analizom. Na ich podstawie członkowie międzynarodowego zespołu zorientowali się, że mają do czynienia z pozostałościami materiałów ilastych, osadów morskich, a nawet fragmentów… morskich organizmów.
Arka Noego miała być łodzią, która posłużyła do uratowania życia na Ziemi przed wyginięciem na skutek nadchodzącego Potopu
A mówimy przecież o wysoko położonym terenie, oddalonym od mórz czy oceanów. Skąd w takim miejscu mogły się wziąć rzeczone próbki? Trzeba przyznać, że historia Potopu jest w tym przypadku zaskakująco spójna, ponieważ datowanie wydobytych materiałów sięga od 3500 do 5000 lat wstecz. Taki okres pokrywa się z opisami w Biblii, które historycy powiązali z tzw. chalkolitem, kiedy to na Ziemi miała wystąpić wyjątkowo silna powódź.
Czytaj też: Nowy gatunek człowieka odkryty w Europie. Naukowcy nie mają wątpliwości
I nawet jeśli łączenie formacji Durupinar z historią Arki Noego to wciąż wyjątkowo szalona koncepcja, to trzeba przyznać, że zgromadzone poszlaki są co najmniej intrygujące. Być może potwierdzi się wersja, w myśl której ludzkość naprawdę musiała zmierzyć się z nagłym wzrostem poziomu morza, przez co wiele obszarów zostało błyskawicznie zalanych? Biblijna otoczka całej historii mogłaby zostać dodana po czasie, ale samo sedno pozostawałoby niezmienione.
