Jeden miecz ma długość 142 centymetry, a po pełnej rekonstrukcji – zdaniem ekspertów – jego długość wynosiłaby 150 centymetrów.
Artefakt ten jest najdłuższym mieczem odkrytym dotychczas w starożytnym grobowcu w Japonii.
Drugi miecz ma długość 85 centymetrów, a jego rękojeść została pokryta skórą płaszczki, która zachowała się w dobrym stanie, i jest najstarszym artefaktem zawierającym elementy ze skóry płaszczki, odkrytym w Azji Wschodniej.
Według ekspertów, miecz ten został prawdopodobnie wykuty i ozdobiony na Półwyspie Koreańskim, w czasach koreańskiego państwa Baekje, istniejącego w okresie 18 r. p.n.e. – 660 r. n.e.
Odkrycia dokonano na stanowisku położonym na obszarze miasta Ebino, w prefekturze Miyazaki w południowej części wyspy Kiusiu, gdzie znajduje się badany przez archeologów od 2014 roku zespół grobowców z VI wieku. Miecze znajdowały się w grobowcu tunelowym nr 139.
Jak poinformował Tatsuya Hashimoto, profesor archeologii z Muzeum Uniwersytetu w Kagoshimie, wszystko wskazuje na to, że miecze należały do bardzo ważnej osoby, prawdopodobnie związanej z dworem władcy państwa Yamato i pełniącej funkcje dyplomatyczne w relacjach Japonii z Koreą i Chinami.
Państwo Yamato w dziejach Japonii istniało w latach 250-710, a w czasach jego istnienia wydziela się okresy Kofun (250-538 r.) oraz Asuka (538-710 r.).
Pod koniec V wieku państwo Yamato kontrolowało większą część wyspy Honsiu oraz północną część wyspy Kiusiu, której południowa część pozostawała niezależna.
Tunelowe grobowce na stanowisku w Ebino nie są konstrukcjami typowymi dla okresu Kofun. Archeolodzy badający zespół grobowców w Ebino odkryli na stanowisku wiele przedmiotów będących częściami zbroi, broń oraz końskie uprzęże, złożone do grobów wraz ze szczątkami ich właścicieli.
Kilka miesięcy temu w grobowcu nr 139 odkryto też miejsce pochówku z VI wieku – koreańskiego kowala i jego żony.