Wielu wybitnych rosyjskich konstruktorów lotniczych, m. in. W. Petlakow, A. Putiłow, I. Niezwal, czy też W. Miasiszczew, uważało Andrieja Tupolewa za swojego mistrza. Konstruktor ten miał naturę lidera i lubił otaczać się ludźmi utalentowanymi. Szanowali go prości pracownicy, cieszył się również autorytetem inżynierów. Każdy mógł liczyć na jego pomoc. Szerokie horyzonty konstruktora zjednywały mu sympatię i uznanie wśród naukowców i ekspertów z najróżniejszych dziedzin. Każdy szanował go za to, że niezależnie od swojej ogromnej wiedzy był człowiekiem skromnym i nie wahał się prosić o radę. Nie bał się przyznawać do własnych błędów i szybko je naprawiał.
W 1925 roku Andriej Tupolew przyjął zlecenie na projekt pierwszego myśliwca ANT-5 (I-4). Pracę tę powierzył swojemu uczniowi – Pawłowi Suchemu. I-4 odegrał ważną rolę w rozwoju radzieckiego lotnictwa myśliwskiego. Kolejny projekt – konstrukcję ANT-6 (TB-3) – Tupolew powierza innemu uczniowi – Władimirowi Pietljakowowi. Samolot ten zyskuje światową sławę, a kilka maszyn pod nazwą G-2 dostosowuje się do potrzeb lotnictwa cywilnego. W kolejnych latach pojawiają się następne wersje samolotów ANT. M. in. w roku 1931 powstaje ANT-9 (PS-9), pierwszy radziecki samolot pasażerski, pięciosilnikowy, a także ANT-14 – jeden z największych samolotów tych czasów. Plan szybkiego przejścia od produkcji samolotów 17-tonowych do samolotów 70-tonowych okazuje się niemożliwym do zrealizowania. Jednakże Tupolew konstruuje wariant przejściowy – samolot o masie 32 ton, ANT-16 (TB-4). W 1934 roku, z okazji czterdziestolecia działalności literackiej Maksyma Gorkiego, powstaje samolot „Maksym Gorki” – ANT 20. Pieniądze na jego konstrukcję pochodziły ze wielkiej zbiórki pieniędzy, w której wzięła udział cała Rosja. W latach 30. samolot ten był największym samolotem świata. Tragedia z jego udziałem, do której doszło podczas pokazów lotniczych w Moskwie, pochłonęła 46 ofiar.
Po katastrofie postanowiono zbudować udoskonalony wariant ANT-20 – ANT-20 bis (na zdjęciu). W latach 1940-1941 samolot ten był wykorzystywany do lotów pasażerskich na linii Moskwa-Mineralne Wody, a podczas wojny – do przewozu ładunków. Samolot ten również tragicznie zakończył funkcjonowanie – rozbił się w 1942 roku w okolicach Taszkientu. Już nigdy później nie wznowiono jego produkcji.
W latach 30-ch Tupolew konstruuje jeden z najbardziej znanych swoich samolotów, ANT-25. To właśnie tym samolotem w roku 1937 załoga pilota W. Czkałowa dokonała rekordowego przelotu z Moskwy do Stanów Zjednoczonych przez Biegun Północny, bez lądowania. W tym samym roku czterosilnikowe ANT-6 wysadziły na lód uczestników pierwszej dryfującej stacji polarnej Biegun Północny-1. Ten pełen sukcesów rok jest jednak dla Tupolewa rokiem klęski – w październiku konstruktor zostaje aresztowany i oskarżony o sabotaż i szpiegostwo, Wraz z nim do więzienia trafia całe kierownictwo Centralnego Instytutu Aerohydrodynamicznego (CAGI). Wielu konstruktorów zostaje rozstrzelanych. W więzieniu Tupolew kontynuuje prace w zamkniętym biurze konstrukcyjnym NKWD (CKB-9). W 1956 roku konstruktora oczyszczono z zarzutów. c.d.n.